Voor- en nabeschouwingen
Er zijn van die weekenden dat je jezelf zou willen klonen. Zaterdag koos ik ervoor om zelf mee te doen aan de Ter Specke Bokaal in Lisse, terwijl de D- en C-junioren bij Atos hun tweede competitiewedstrijd van het seizoen beleefden. En met succes. Zowel de meisjes D en C als de jongens D en C hebben zich geplaatst voor de gebiedsfinale op 25 juni.
De mooiste prestatie van de dag kwam deze keer van Daphne Willems. Zij verbeterde een clubrecord van bijna 25 jaar oud. Marjo Wijnbergen wierp in 1976 de kiloschijf naar 28,70m, Daphne rook met haar worp al aan de 30 metergrens: 29,88m. Ook de kogelprestaties van Mees Ritmeijer (11,19) en Luka Jansen (10,77) en de speerworp van Wouter Aarts (37,88m) mochten er wezen. Tara Yoro was terug van een blessure en liet meteen blijken dat ze nog kan verspringen: 4,83m.
Bij de junioren D was Julian Record in topvorm. Met 14,0s op de 80m horde en 1,55m hoog tekende hij voor twee mooie pr’s. De 10,1 op de 60m horde van Janke Strijp toonde dat haar superrace van vorige keer geen toevalstreffer was en Melle Boots smeet de speer lekker onbevangen naar een prima 27,20m. Een pluim ook voor het harde werk van de aanwezige coaches en juryleden.
Dus waarom was ik er niet om al die mooie prestaties te bewonderen? Komend weekend doe ik mee aan de NK meerkamp in Emmeloord en ik wilde nog een aantal onderdelen aanscherpen. Een tienkamp zo vroeg in het seizoen is geen sinecure en afgezien van de eerste competitiewedstrijd had ik nog geen fatsoenlijk wedstrijdgevoel in de benen. De Ter Specke Bokaal is de openingswedstrijd van het nationaal baancircuit, een serie wedstrijden waar de top van Nederland meedoet. De organisatie en ambiance is tot in de puntjes verzorgd: oftewel een sfeer om in te presteren. Op de 110 meter horde noteerde ik 15,50s, een tijd die ik allang niet gelopen heb, dus hier was ik erg blij mee. Zeker omdat ik horde numero 8 zo hard raakte dat de balans en snelheid even zoek was en het dus nog sneller kan. Maar verder voelde het strak, snel en krachtig. Genieten. Het discuswerpen was ik minder tevreden over. Waar de disci bij het inwerpen nog vrolijk over de 40 meter vlogen, lukte dat in de wedstrijd niet: 39,84m was de verste van de serie. Niettemin al twee onderdelen beter dan in mijn recordtienkamp van 2008. Het verspringen liep met een gevoelige hamstring ook nog niet zoals ik het graag zou willen: 6,54m. De achillespees die me het vorige seizoen gekost heeft en bij het Paastrainingskamp in Oordgem weer opspeelde hield zich echter rustig. Mixed feelings. Ik wil weer helemaal fit zijn en een tienkamp afronden. Dan ben ik weer tienkamper en dat wil ik zijn, maar niet ten koste van alles. De training van vanavond verliep in ieder geval hoopgevend.
De avond na de wedstrijd liep ik in het bos traditiegetrouw pupillen bang te maken op het jaarlijkse pupillenkamp. Ook genieten. Met veel bewondering heb ik aanschouwd hoe de enthousiaste begeleiding in Austerlitz negentig kids het kamp van hun leven bezorgden. De pupillen waren na het douanespel zo afgepeigerd dat het nog voor 12 uur helemaal stil was op de kamers. Nog nooit meegemaakt, maar het lijkt me een goed teken.
Een dag later kwam een aantal junioren in actie op de A-competitie. Een ongelukkige dag voor deze leeftijdscategorie, één dag voor de examens. Bovendien speelde een andere rood-witte Amsterdamse club een belangrijke wedstrijd. Het team was dan ook niet compleet. Maar B-junior Rutger Bien noteerde een uitstekende 11,88s op de 100m. Sjaak Hoogstraaten wist na twee dagen als begeleider op pupillenkamp nog 52,44 op de klokken te zetten op de 400m.
Op de NK meerkamp doet de Nederlandse top 3 van dit moment niet mee. Waarom niet? Zij zijn wereldtop. Eelco Sintnicolaas, Ingmar Vos en Pelle Rietveld treden een week later aan in het Oostrenrijkse Götzis. Meerkampmekka aan de voet van de Alpen. Een dorpje van 10.000 inwoners waar één weekend per jaar de grootste alleskunners van de wereld rondlopen. Daar hopen ze zich te plaatsen voor de WK en een Olympische nominatie te veroveren. Vorig jaar had ik de eer om met Ingmar Vos en coach Maarten mee te reizen. Dit jaar ben ik er niet bij, maar damn’, daar gaan mooie dingen gebeuren. Wonderkind en Indoorwereldrecordhouder Ashton Eaton is van de partij. Er doen bovendien ook drie Nederlandse dames mee. Houd het in de gaten!