De 6 uur van de Haarlemmermeer

In en rond de Expohal Haarlemmermeer kan men op zaterdag 29 juni 2013 meedoen aan de 6 uur van de Haarlemmermeer. Een hardloopwedstrijd over het voormalige Floriadeterrein nabij de plaats Vijfhuizen. Expo Haarlemmermeer is het multifunctionele platform voor bussiness en entertainment. In plaats van allerlei drukbezochte stands waar beurshandelaren hun waren aanbieden en menige beursbezoeker uit is op kleine gratis hebbedingetjes, is de gigantisch grote hal nu bijna leeg. Geen VIP-rooms, geen rode lopers waar passanten sfeervol over kunnen slenteren, maar uitsluitend een betonnen vloer waar een groep hardlopers en een aantal estafetteploegen zoveel mogelijk kilometers bij elkaar wil lopen. Een estafetteploeg bestaat uit maximaal 6 atleten en/of atletes. In die categorie heeft Frank van Ravensberg een ploeg ingeschreven met 5 snelwandelaars. Deze snelwandelaars zijn afkomstig van verschillende atletiekclubs in Nederland en België (Peter Van Hove – Herentals AC, Antoine Hunting – R.W.V., Frank van Ravensberg – AV Haarlem, Charles den Uijl – A.A.V.’36 en Alex Wijsman – De Lat) en zijn verenigd onder de noemer Benelux Racewalkers. Cisca Wijsman treedt op als verzorgster van het team. Als doelstelling hebben we een afstand van 60 km. Een mooi rond aantal kilometers en een prachtig resultaat, maar dan moet er wel  ieder rondje of na twee rondjes gewisseld worden. Dingen zeggen is een, het in de wedstrijd uitvechten is echter twee.

Een uur voordat de wedstrijd begint wordt de hal ingericht. De tijdwaarneming heeft een geschikt plekje gevonden en een lang lint wordt gespannen zodat de lopers hun weg door de hal weten te vinden. Ook heeft de organisatie een verzorgingspost ingericht waar allerlei lekkernijen, maar ook bekertjes met water en sportdrank staan uitgestald. Daarnaast hebben sommige lopers ook privé-verzorging. Soms bemand, maar ook onbemand. Een tas op een stoeltje met daarin verzorgingsproducten staat dan eenzaam te wachten op de komst van de atleet. Om 10:00 uur vindt de start van de wedstrijd in de multifunctionele evenementenhal plaats. Ons team heeft Peter Van Hove als troef ingezet. Hij is de snelste van het gezelschap. Na een fluitsignaal gaat de meute van start. De atleten die voor de 6 uur wedstrijd gaan starten vanzelfsprekend iets behoudender. De atleten van de estafetteploegen gaan daarentegen voluit. Als de lopers de sporthal hebben verlaten gaat het parcours in eerste instantie iets omlaag. De snelheid zit er dan meteen in. Vervolgens wordt onder een brug de Liniedijk behorende tot de Stelling van Amsterdam gepasseerd en het verharde parcours gaat over in een sintelpad. Aan het eind van dat pad slaat men linksaf over een bruggetje. Daarna gaat het parcours langzaam omhoog. Weer een bocht en men staat bij de heuvel, het hoogste punt van de Haarlemmermeer. Het parcours is schitterend en de vele rondjes zullen daarom niet saai zijn. Een lang pad brengt ons weer terug bij de Liniedijk en even later gaat het parcours weer langzaam omhoog en men komt terug in de hal. Daar is een rondje van 2,22703 km afgelegd.

{quote}hij moet halverwege naar huis{/quote}

Menige hardloper staat versteld van het tempo van Peter. Hij gaat helemaal voluit en komt in 11 minuten laag terug in het wisselvak. Enfin, de toon van de wedstrijd is gezet. Charles den Uijl neemt het over en gaat er eveneens rap van door. Ook hij zet een mooie tijd op de klok. Vervolgens is het de beurt aan Antoine Hunting. Hij wordt afgewisseld door Alex Wijsman. Frank van Ravensberg gaat als laatste deelnemer van het team op pad. Na 5 rondjes hebben we een aardige voorsprong op ons schema opgebouwd. Maar ja, het zijn pas vijf rondjes. En het was voor ieder het eerste rondje. Charles den Uijl neemt vervolgens twee rondjes voor zijn rekening, want hij moet halverwege naar huis. Voor alle teamleden gaat het tweede rondje sneller dan het eerste. De spieren zijn dus flink opgewarmd. De rustperiode na een rondje is broodnodig, want het uiterste van de atleet wordt gevergd. Maar we doen het zelf en klagen niet. Wel zwepen we elkaar op. Die 60 km moet er toch komen. Na bijna drie uurtjes gaan hebben we ruim 31 km bij elkaar gesprokkeld. Doch de zwaarste kilometers moeten nog komen. Het geaccidenteerde parcours gaat in de benen zitten. Wat ons opvalt is dat menige ultraloper de hoeken van het traject afsnijdt. Dat scheelt ongeveer 30 meter per ronde en dat is zuinig uitgedrukt. Wij doen daar niet aan mee en volgen het door de organisatie uitgestippelde parcours. Dat is ten slotte sportief.

Nu is de tijd aangebroken dat de snelwandelaars de meeste hardlopers gaan inhalen. Bij veel atleten is het verval groot en hardlopen wordt werken, daarna gaat een aantal over in sjokken en erger nog in een Kalverstraattempo. Maar ja, 6 uur hardlopen is ook niet niks. Diverse hardlopers stoppen als een marathonafstand is bereikt. Ze vinden het welletjes en zoeken de doucheruimte op. De Benelux Racewalkers gaan gewoon door. Toch beginnen er wel enige vermoeidheidverschijnselen op te treden. Na een rondje is het weer recupereren. Alex en Antoine trappen na een rondje van rust een balletje in de hal. Een goeie ontspanning. Met nog een uur te gaan is onze doelstelling zeer realistisch. Misschien zit er zelfs nog meer in. Maar het venijn zit altijd in de staart. Dan meldt Frank dat hij last van een hamstringblessure krijgt. Hij moet rust nemen. Peter, Antoine en Alex bereiden zich voor op het ergste. Goed blijven eten, drinken en rusten. Er wordt geen balletje meer getrapt. Met nog een klein half uur te gaan mag Alex van start om de 60 km grens te beslechten. Hij doet dat nog steeds in een relatief hoog tempo. Vervolgens wordt hij afgewisseld door Antoine. De doelstelling is in ieder geval bereikt, maar we willen nog meer. Ook Antoine finisht binnen de 6 uur. Peter gaat voor de laatste minuten en gooit er nog een schepje boven op. De laatste vier rondjes worden we bijgestaan door de broer van Frank, die ons op de fiets begeleidt. Peter gaat hard, verschrikkelijk hard en iedere meter telt. Het eindsignaal gaat, de 6 uur is voorbij. De restant meters worden door de organisatie opgemeten. Voor ons betekent het dat we 28 rondjes hebben gedraaid en met de restant meters gekomen zijn tot 63,389 km. Een gemiddelde van 10,565 km p.u.

Vervolgens vindt er de prijsuitreiking in diverse categorieën plaats. De onderdanen zijn gevoelig. Noem gerust maar het woordje ‘pijn’. Amaai, wat zijn we snel gegaan. Het was de moeite waard. Een prima intervaltraining, maar niet iedere week. Oh nee! Wij zijn dik tevreden met ons resultaat en hebben zelfs een ploeg met hardlopers achter ons gelaten. Mooier kan het toch niet of wel? Helaas was de douche koud. Geen druppeltje warm. Nou ja, dan maar niet. We zijn gelukkig met de auto en niet met het Openbaar Vervoer. Thuis wacht ons een heerlijk warm bad en kunnen we terugkijken op een mooie dag. Een goede organisatie, een goede verzorging, vriendelijke en spontane mensen, maar volgend jaar wel graag een warme douche.