Noord-Hollandpad, deel 2
Vandaag gaat Cisca niet mee, omdat de dagetappe op dit moment voor haar nog iets aan de lange kant is en dat in een opbouwfase niet geforceerd mag worden. Dus pak ik in Bussum alleen de draad op. Al gauw bevind ik me in het Spanderswoud. De paden zijn modderig vanwege de regenval van de afgelopen dagen. Doch vandaag moet het een mooie dag worden. Het is heerlijk stil in het bos en je hoort de vogeltjes fluiten. Af en toe hoor ik in de verte een hond blaffen. Verder heeft de stilte de boventoon. Regelmatig moet ik van het pad afwijken vanwege de grote plassen die er liggen. Slalommen in het kreupelhout en bukken om de lage boomtakken te ontwijken is nu mijn manier van voortbewegen. Tja, dat scheelt dan wel een paar tandjes in mijn tempo. Op een gegeven moment sta ik plotsklaps stil. Het pad dat overgestoken moet worden is geheel met water bedekt. Fierljeppen lukt mij niet, want ik heb geen polsstok bij me. Ook mis ik kaplaarzen. Tjonge, het lijkt hier meer op een brede sloot dan op een ruiterpad. Diepe sporen zijn zichtbaar van m’n voorgangers, maar daar moet ik zeker niet komen. Van pol naar pol spring ik naar de overkant. Dit alleen om droge voeten te houden. En, ja hoor, het lukt.
Aan het eind van het bos staat een hoog hekwerk dat toegang geeft tot het landgoed Boekesteijn. Achter een ander hek staat in een hoek van een weiland een paard en pal er naast een hert. Zo’n mooie met een gewei. Omdat ik alleen wandel, niet praat en geen lawaai maak schrikt het dier niet. Voorzichtig haal ik m’n camera te voorschijn en leg dit tafereel op de memory stick vast. Het hert is waarschijnlijk de aanwezigheid van mensen gewend en doet geen enkele poging om weg te komen. Beide dieren hebben meer belangstelling voor elkaar dan voor mij. Heel voorzichtig komen de neuzen van beide dieren tegen elkaar. Zo voorzichtig dat het paard niet verwond wordt door het gewei van het hert. Verheugd wandel ik verder en laat de dieren alleen. Om deze unieke gebeurtenis met een ander te delen bel ik Cisca. Helaas heb ik mijn mobiele telefoon niet opgeladen en een goed gesprek is er niet te houden. Iedere keer wordt mijn verbinding verbroken. Jammer. Ter hoogte van de ’s Gravelandsevaart is het bezoekerscentrum Gooi & Vechtstreek van Natuurmonumenten gevestigd. Daar haal ik een stempeltje voor op m’n stempelkaart. Een bewijs van goed gedrag en dat ik hier ben geweest.
Na een rondleiding in het bezoekerscentrum ga ik weer op pad. Het zelfbedieningspontje waarmee de wandelaar de waterweg moet overvaren is al geruime tijd uit de vaart. Het pontje is meerdere keren door vandalen vernield. Jammer dat zulk soort dingen voorkomen. Het was namelijk een leuk kettingpontje waarmee je jezelf naar de overkant kon trekken. Grote landhuizen bevinden zich aan de Noordereinde, een oude weg langs de eerder genoemde vaart. Welgestelde lieden uit Amsterdam verbleven hier in vroegere tijden. In de verte is het dorp Ankeveen al voor me zichtbaar. De kerktoren steekt hoog boven de bomen uit. Een niet al te breed fietspad brengt me daar. Op dit door de mens verlaten pad word ik aangemoedigd door een grote groep ganzen. Tientallen zijn er zowel links als rechts in de velden te bekennen, maar wel op een voor hen veilige afstand. Via een omweg wordt het dorp Ankeveen bereikt. Aan het eind van het dorp bevindt zich het Bergsepad. Een prachtig schelpenpad die de wandelaar door het Ankeveensche Plassengebied voert. Links en rechts is water. De hemel is blauw gekleurd. En er is geen wolkje aan de lucht. Althans op dit moment nog niet. Maar daar komt later op de dag verandering in, als we de meteorologen van RTVNH mogen geloven.
Op de Ankeveensche Plassen zwemmen meerkoeten, eenden en zwanen. Een zwerm ganzen vliegt over, mijn supporters. Alles is heel vredig en het is een verademing om op een doordeweekse dag hier te mogen struinen. Het kilometerslange pad komt uit bij de Spiegelplas. Daar gaat het schelpenpad over in een betonpad. Het pad slingert langs de voormalige grindwinningplas. Links in de verte zie ik de zendmast van Hilversum. Dezelfde mast die we vorige etappe op geringe afstand zijn gepasseerd. Dan kijk ik heel verbaasd op. Een markering van het Noord-Hollandpad wijst de wandelaar de naastliggende sloot in, terwijl het pad wel degelijk een flauwe bocht naar rechts maakt. De markeerder heeft kennelijk teveel aan Bacchus geofferd, maar dit is niet goed. Ik blijf het pad toch met een flauwe bocht naar rechts volgen en kom tenslotte in Nederhorst den Berg aan. Daar blijf ik een pad langs de Vechtoever volgen tot aan de sluis ’t Hemeltje. Enkele ogenblikken verblijf ik in ’t Hemeltje en wandel dan verder in de richting van de plaats Vreeland. Het tempo zit er nu goed in, maar dat heeft te maken dat ik me op asfalt begeef. Eerder dan verwacht zijn de eerste huizen van deze Gooise plaats zichtbaar. Al snel sta ik bij de oude ophaalbrug midden in het dorp. Om de onderdanen even rust te gunnen en een kopje koffie meer dan welkom is, verlaat ik een tiental meter de officiële route.
Een kwartier later kruis ik de ophaalbrug en wandel over een oud tolwegje in de richting van het Amsterdam-Rijnkanaal. Pal voor het kanaal staat een markering rechtdoor. Dus het water in. In plaats van het uitvoeren van de opdracht begeef ik me in de richting van de Loenerslootbrug, een hoge boogbrug over de in 1892 in gebruik genomen, 59 km lange, vaarweg. Dan breekt er een vervelend stukje van de route aan. De wandelaar moet hier aan de zijkant van een drukbereden straatweg lopen. De auto’s razen op enkele centimeters aan je voorbij. Nog een tandje bijzetten om zo snel mogelijk van deze nare weg verlost te zijn. Midden in het dorp Baambrugge verlaten we de straatweg en de wandeling wordt over smalle landweggetjes voortgezet. De mooie strakke blauwe hemel van vanmorgen is veranderd in een onberekenbaar wolkendek. Veel grijze, maar ook van die donkerzwarte wolken. De wind is mijn redding en de regenwolken worden de andere kant op gedreven. Het landweggetje eindigt in de plaats Abcoude, waar ik mijn wandeling onderbreek. Er staat inmiddels ruim 30 km op de dagteller. En dat is voldoende.
wordt vervolgd