Dwars Door Dordt

Het is een mooi affiche. Dwars Door Dordt – 1 april 2012. Neen, het is echt geen aprilmop. DDD is een hardloopwedstrijd die onder de atleten goed aangeschreven staat en waar ieder jaar veel deelnemers op afkomen. Sinds een aantal jaar staat deze run ook op de wedstrijdkalender voor snelwandelaars. Twee verschillende disciplines in de atletiek, die prachtig samen gaan. Één startschot en dan gezamenlijk op pad. Allemaal dezelfde route, die voor een deel door het centrum van de stad Dordrecht gaat. Een schitterende omgeving, maar niet gemakkelijk. Lopen door een binnenstad staat vaak garant voor draaien, zwenken en manoeuvreren. Door charmante winkelstraatjes, langs statige grachtenpanden en over oude rustieke ijzeren ophaalbruggetjes. De bestrating bestaat hier veelal uit klinkers en kasseien. De laatste groep zijn van die kleine ronde zwerfstenen ofwel kinderkopjes, waar wielrenners in de klassieker Parijs-Roubaix of bij rondjes om de kerk doorgaans het zitvlak of het huwelijksapparaat mee kwellen. Geen lekker gevoel dus. O nee, verre van dat! Maar dit geldt niet voor hardlopers en snelwandelaars. Neen, die hebben weer andere problemen. Kasseien zijn voor hen een aanslag op de enkels. Een verkeerde stap en een enkel is verzwikt of verstuikt. Meer niet. Misschien wel, maar misschien ook niet. Een snel parcours kun je DDD niet noemen, maar wel erg leuk en interessant.

In de kantine van Hercules-Parthenon op sportpark Reeweg komen de snelwandelaars en juryleden samen. Gezellig bijpraten onder het genot van een kopje koffie of thee. Gauw wordt nog een broodje weggewerkt voordat de wedstrijd begint. Daarna is het omkleden en de spieren opwarmen. De snelwandeljury trekt zich vervolgens terug en gaat in overleg. De officiële start van de wedstrijd vindt plaats achter de sportvelden, op de Noordendijk. Een reusachtig deelnemersveld staat even voor enen klaar in afwachting van het startschot. Verkeersregelaars hebben de weg afgezet voor het overig verkeer. De weg is voor een groot gedeelte gevuld met hardlopers. Rijen dik en over de gehele breedte. De meeste atleten zijn uitgedost in kleding van een sponsor. Anderen dragen een clubtenue. De een draagt een korte broek en de ander loopt gezien de temperatuur in een lange tight. In die massa staat ook een groepje snelwandelaars. Een handjevol, maar niet allemaal bij elkaar. Neen, geheel verspreid en onzichtbaar. Toch zijn de messen geslepen. Het is een serieuze zaak, want er zijn voor de eerste drie, die de eindstreep behalen, geldprijzen te verdienen. Rijk zal men er niet van worden. Laten we het op een reiskostenvergoeding houden. Een enkeltje dan wel, tenminste als je eerste klas reist.

Voor de snelwandeljury is het vandaag een lastige taak om te jureren. Pik ze er maar uit.{quote}geldprijzen te verdienen{/quote} Er is slechts één voordeel, maar ook een nadeel, iedereen kent elkaar. Dit betekent niet meteen bestraffen. Neen, observeren of de juiste techniek door de atleet wordt toegepast. Dus niet zweven, maar ook geen gebogen knietjes. Plotseling horen we een harde knal en zien een rookpluim boven het pistool van de starter langzaam wegdrijven. Dit was het startsein van de wedstrijd. De meute komt vrijwel meteen in beweging. Tussen de hardlopers proberen de snelwandelaars in hun ritme te komen. Alex Wijsman staat met Frans Leijtens en Gerrit Riezebos helemaal achteraan. De overige snelwandelaars moeten zich in de meute bevinden. In ieder geval vooraan of in het midden. De Noordendijk wordt in noordelijke richting gevolgd. Daarom heet de weg ook Noordendijk. Het is een brede, lange weg zonder bochten en gaat regelrecht naar het centrum van Dordt. Voor ieder geldt het motto gaan en zo snel mogelijk. Frans zet onmiddellijk een fors tempo in. Gerrit en Alex volgen op geringe afstand. Op een gegeven moment moet Alex er af en laat Gerrit langzaam van zich weglopen. Hij moet wel, het kan niet anders. Toch houdt hij beide concurrenten nog lang in zicht. Ieder z’n eigen tempo en niet forceren.

We lopen langs korenmolen ‘Kyck over den Dyck’. De wieken draaien in een gelijkmatig tempo in het rond, gelijk als de benen van de snelwandelaars zich bewegen. Ter hoogte van het Bolwerk komen de waterwegen Noord, Oude Maas en Beneden Merwede samen. Hier maakt de veerpont Waterbus een oversteek naar Papendrecht. De boot ligt niet aan de kade afgemeerd. Op dat punt passeert Alex zijn clubgenoot Coert Peters. De laatste plaats onder de snelwandelaars is hiermee aan een ander overgedaan. We bevinden ons in het centrum van de stad. De kasseien zijn een kwelling voor de voeten. Dan draaien we een hoog brugje over, een echte kuitenbijter. Door de stijging wordt het tempo er meteen uitgehaald. Aan de overzijde van het water proberen we weer in ons ritme te komen. Het lukt vrijwel meteen. Ach, we weten waar we mee bezig zijn. Bij de Buiten Kalkhaven lopen we langs de Oude Maas. Vrachtschepen die aan de kade liggen afgemeerd versperren een deel van het uitzicht. Alex ziet Frans en Gerrit nog lopen. Frans heeft meer afstand genomen en zal spoedig geheel uit het gezichtsveld verdwenen zijn. Op iedere hoek staat een medewerker om de lopers de juiste weg te wijzen. Het kan bijna niet misgaan. Ook zien we bij een doorsteek een gesloten lint van hardlopers draven. Zij hebben een rondje door de stad al gemaakt. Niet veel later is die plek ook bereikt. Het is intens genieten van de omgeving. Dit gaat wel een beetje ten koste van de concentratie.

Plotseling krijgt Alex te horen dat Marleen Radder niet ver voor hem loopt. Weldra is Marleen bij hem in het zicht. Zojuist is Gerrit Riezebos haar gepasseerd. Van de andere snelwandelaars zien we niets. Wilfried van Bremen en Theo Koenis moeten allebei ver voor lopen. Dat zijn ze aan hun stand verplicht. De afstand tussen Marleen en Alex wordt zienderogen kleiner. Frans Leijtens heeft een eindspurt al ingezet. Het is tenslotte een thuiswedstrijd voor hem. In die eindspurt passeert hij Hans van der Knaap en gaat gewoon door. Wilfried van Bremen passeert als eerste snelwandelaar de eindstreep. Hij doet dit in 53:42. Drie minuten en een seconde later volgt Theo Koenis zijn voorbeeld. Nu is het wachten op Frans. Weldra komt hij in zicht en passeert de meet na 58:24. De digitale klok passeert de grens van het uur. Even later komt Hans van der Knaap aan de finish. Voor hem wordt een tijd van 1:00:11 geklokt. Inmiddels is Alex voorbij Marleen Radder. Toch weet Marleen zijn tempo te volgen. Dan is het de beurt aan Gerrit Riezebos om de finishlijn te betreden. Hij doet dit in 1:00:54. Alex Wijsman volgt in 1:02:07. Marleen Radder komt daarna binnen in 1:04:08 en dan is het wachten op Coert Peters, drager van de rode lantaarn. Onder dit gewicht weet hij een tijd van 1:06:56 op de klok te zetten.

Tja, dan is de groep weer bij elkaar en wordt er aanvang gemaakt met de cooling-down. In de sporthal krijgt iedere deelnemer een prachtig glas. Zo’n glas waar je een heerlijk Belgisch biertje in kan schenken en dan rustig nippen. Een opmerkelijk detail was dat alle deelnemers die de leeftijd van 65 jaar hebben, gratis aan deze wedstrijd kon deelnemen. Het was namelijk de 65^ste Dwars Door Dordt. Ik kwam helaas of gelukkig een jaartje te kort. DDD volgend jaar hopen we op meer deelnemers onder de snelwandelaars. We zullen publiciteit daarvoor maken, maar de atleten moeten zelf de reis ondernemen. Bij een te kort aan deelname zou zo’n mooie wedstrijd wel eens van de wedstrijdkalender geschrapt kunnen worden. En dat willen we niet, toch?