Bijgeloof en ongeloof

De beste, of laten we zeggen, de prettigste wedstrijdjes loop ik als ik de avond voor het grote gebeuren samen met mijn vrouw bij mijn favoriete Italiaan Aan Tafel heb gegeten. Een bord pasta, een fles rode Sassisto en een steenkoude limongello als nachtmutsje doen wonderen want dan loop ik het beste of tenminste, zo voelt het. Een prettig bijgeloof. Een van mijn Neder-Italiaanse vrienden aldaar vraagt altijd of ik heb gelopen of nog ga lopen. En elke keer: Ieke ebbe sellef ooke alleve maratoon kelope, onkgeviere tewee oere. En elke keer als het lekker ging bedank ik hullie, de pasta en de limongello. Laatst kregen we aan het eind van de avond zelfs de hele fles echte “home made” limongello mee en u raad het al, het lopen daags daarna was het echt genieten (de Middenmeerloop). Bijgeloof, volgens mij hebben velen er last van al durven weinig mensen zich er over uit te laten. Ik heb een lievelingsshirt, start het liefst aan de linkerkant van het veld en ………sex voor de voor de wedstrijd staat voor het benaderen of verbreken van de gestelde doelen. (Kees wat heb je de laatste tijd uitgespookt?). De voldoening van het bijgeloof laat mij dan in ieder geval met een goed gevoel starten.
Afgelopen zondag ging de Kennemercrosscup van start in een stukje bos bij Haarlem. Startend aan de linkerkant van het veld in mijn lievelingsshirt ben ik met 2 vrienden, die voor een weekendje Amsterdam uit Londen waren gekomen, 10-en-een-beetje kilometers gaan crossen op het gemakkelijkste niveau. Haarlem heeft heeft geen heuvels, geen los zand, geen paardenpad of duinen. Slechts een omgevallen boom met handig uitgehakt opstapje is het enige obstakel in deze cross. De ideale manier om in de cross-stemming voor het seizoen te komen, zo ideaal dat het zonnetje prettig wilde schijnen en er geen zuchtje wind stond. Hoe mooi kunnen een zondag of een cross seizoen beginnen? Na 3 heerlijke rondjes hollen en 3x de boomstam over dartelen was de finishtijd dan ook gemakkelijk te rechtvaardigen, zeker aan de start van het seizoen en helemaal na de avond vooraf. Met deze vrienden is het normale patroon namelijk : happen, stappen, doorhalen, afglijden, kateren en terugvliegen. Deze keer hadden we er een andere draai aan gegeven en het beviel uitstekend! Een nieuwe versie van het weekendje Amsterdam was geboren.
Dit was een heerlijk opstapje naar het echte crossen van de volgende kennemercrossloop: de STET cross in Wijk aan Zee. Volgens velen een van de zwaarste 10 km’s van het jaar. De conclusie kon alleen maar zijn dat ik ongelofelijk veel zin had gekregen in al wat komen gaat. Meer dan een goede reden om bij mijn Italiaanse vrienden alvast een tafeltje te reserveren voorafgaand aan STET om de bodem te leggen voor een goed resultaat. De kleine roze wolk van die ochtend veranderde bij het reserveren echter een donkere donderwolk. Hoewel ik aanneem dat ik aangenomen ben om leuke stukjes te schrijven, wil het even niet lukken. En nee, het gaat niet om de betrekkelijkheid van het lopen of iets dergelijks, ook niet om alle aandacht voor Mohammed B., Theo van G., Samir A., Donald J., Nordin B. of Gerrie K. Hoewel de Kneet me als tweevoudig hardloopmaatje toch wel een beetje aan het hart gaat. Het gaat om mijn limongello-vriend Salvatore van de alleve maratoon. Die avond hoorden we namelijk dat ie voorlopig geen limongello zal schenken. Het is ook niet waarschijnlijk dat hij binnenkort weer oprecht wild en onbezonnen van gezelligheid door ons favoriete restaurant zal stieren of binnenkort zijn belofte van een gezamenlijk hardloopavontuurtje in zal lossen. De zoon van onze vriend is slechts 17 jaar oud en zal binnenkort sterven aan leukemie. Vanavond had ik willen trainen om in Wijk aan Zee nog iets harder te kunnen lopen maar net als dinsdag wilde het niet lukken. Om zeker te weten dat ik nog leef heb ik mijn lichaam vandaag even goed pijn gedaan. Niet door keihard te trainen, maar door een enorme bak patat en kroketten met mijn kerngezonde zoon te eten, afgetopt met een enorme stoot van Salvatore’s “home made” limongello en een stiekeme sigaret.
Vanavond heb nog iets meer buikpijn dan de afgelopen dagen. Laten we dan maar zeggen dat het komt door de rotzooi die er vanavond in is gegaan…………