Robin Willems pleit voor meer ouderloopclubs bij AV ‘23

Oud-voorzitter en Erelid Robin Willems noemt zichzelf een doener en iedereen die hem kent, zal dat beamen. Zijn lijst van functies binnen de vereniging is lang (zie aan het slot). Het leukste van al zijn activiteiten binnen AV ’23 vindt hij de ouderloopclub op zaterdagmorgen. Terwijl de jeugdleden aan het trainen zijn, brengt Robin (59) hun ouders het plezier van het lopen bij.

“Dat zouden we eigenlijk tijdens meer kindertrainingen moeten doen. Zo kun je ouders op sleeptouw nemen en hen betrekken bij de vereniging. Die trainingen zijn gratis. Vaak zijn ouders bereid een tegenprestatie te leveren: jureren, helpen op de tijdtrap of in de kantine. Aan tientallen ouders heb ik training gegeven. Sommigen worden lid, anderen doen mee aan wedstrijden.

En het leukste moment? Daar zijn er zoveel van. Als AV ’23-atleten een PR of een clubrecord verbreken of als zij winnen. Onze vereniging is gezegend met een fantastische jeugd. Dan zijn er veel mooie momenten. Maar misschien is het allerleukste dat mijn dochter Daphne met het atletiekvirus is besmet. Bij haar wedstrijden ben ik altijd aanwezig. Soms stijgt ze boven zichzelf uit.

Niet zo lang geleden kreeg ik het hierover aan de stok met Els van Noorduyn. Daphne verbeterde bij de derde worp met de discus haar PR. Zij blij, ik niet minder blij. Kreeg ik daar op de kop van Els, want Daphne moest nog drie keer werpen. In principe kon zij nog drie keer haar PR verbeteren. Altijd tot het uiterste willen gaan; dat tekent Els. Daarom is ze ook zo’n goede coach. Maar op dat moment dacht ik daar niet aan. Bij mij overheerste de vreugde. En dat tekent mij. Met Els heb ik regelmatig pittige discussies. We respecteren elkaar en leren van elkaar.

Ik lijk soms wat chaotisch, maar ik kan doorzetten en doorpakken om dingen voor elkaar te krijgen. Helaas moet een te kleine groep bij AV ’23 te veel doen. Ook in atletiekverenigingen slaat het consumentisme toe. Heel veel mensen betalen hun 200 euro contributie en daarmee is voor hen de kous af. Zo kan een vereniging niet bestaan.

Het bestuur heeft nu de regeling bedacht dat wie geen vrijwilligerswerk wil doen, 50 euro boete moet betalen. Eerst heette dat afkoopsom. Gerard Lijnzaad en ik zijn daar ernstig op tegen. Als je wilt dat leden of ouders meedoen, moet je de vrijwilligerstaken aantrekkelijk maken.

Eerste voorbeeld: de tijdtrap waarop vijf tot zeven niet-gediplomeerde ouders van mijn loopgroep zitten om de tijd te klokken. Zij ontdekken dat het gezelliger is dat te doen en met elkaar te praten en koffie te drinken dan boven in de kantine een boek te lezen of op de laptop bezig te zijn. Tweede voorbeeld: bij de laatste Amsterdam Marathon waren ongeveer 75 (jeugd-)leden vrijwilliger bij ‘onze’ verzorgingspost (water, partjes banaan, sponzen). Nog eens tien vormden de reclameploeg die in alle vroegte spandoeken langs de route ophangt. Aan het eind van zo’n dag hard werken gaan de vrijwilligers met een voldaan gevoel trots naar huis. Ze horen bij een club.

Atletiek is meer dan een individuele sport. Kinderen vinden de estafette ook vaak het leukst. Dat moet je samen doen. Bij de Flame Games deze zomer in het Olympisch Stadion was er een estafette tussen de Amsterdamse verenigingen. Elke vereniging moest een ploeg van vijftig kinderen leveren. AV ’23 heeft dat dik gewonnen. Wij hebben meer jeugdleden dan de andere verenigingen.

De structuur van de jeugdtrainers die samen met hen is opgebouwd, speelt daarbij een rol. Joost Cosman is hierin een belangrijke spil als coördinator. AV ’23 heeft goede jeugdtrainers die allemaal bij de club zijn opgegroeid. Ik noem er maar een handvol: Theo, Sander, Joram, Rosa, Tessa, Anna, Joran, maar er zit nog een heel nest talentvolle jonge trainers aan te komen.

Soms gaan de dingen bij AV ’23 wat rommelig, maar het komt meestal wel voor elkaar. Langzamerhand ontstaat er meer structuur in de vereniging; daar speelt het huidige bestuur een belangrijke rol in. Het discussiestuk dat de Technische Commissie onlangs heeft aangeboden, is volgens mij een goed praatstuk. Ik noem het een sprong voorwaarts. Het gaat heel ver wat betreft de herschikking van de competenties.

Het mooie van AV ’23 vind ik de saamhorigheid, vooral van de kleine groep harde werkers; de gezelligheid en de betrekkelijke kleinschaligheid. Het is leuk om erbij betrokken te zijn, want je krijgt ook heel veel terug.

Het leuke aan lopen is dat je ontspannen bent en dat je de geest kunt verzetten. Bij lange duurlopen borrelt van alles bij me op. Ik zet de geest niet stil bij het lopen; soms raak ik in een soort hyperstemming.

In totaal heb ik 26 marathons gelopen. Wegens een versleten heup loop ik de laatste tijd minder. Maar ik wil er nog één ter afsluiting lopen. Sinds enige tijd doe ik jaarlijks mee aan een kwart triatlon. Bij zwemmen kom ik als laatste uit het water, maar dan begint de inhaalrace. Ik kan redelijk fietsen – ik kom tenslotte uit Geleen in Zuid-Limburg, het walhalla van de Nederlandse wielrennerij – en met het lopen haal ik dan een redelijk aantal in. In juli heb ik met vriendin Carien de Mont Ventoux beklommen. Een mooie, intense ervaring.

Wat ik allemaal voor de vereniging doe? Eenmalig: kortgeleden heb ik de ouders van ruim 100 nieuwe jeugdleden voorlichting over atletiek en de vereniging gegeven. Ik ben penningmeester van het Jeugdbestuur. Met Cees de Nood (een topper) en Ynze Strikwerda (de coming man) organiseer ik de baanwedstijden bij AV ’23. Ik ben JuCo d.w.z. ik coördineer het juryverhaal. Voor de vereniging ben ik jurylid, scheidsrechter of wedstrijdleider bij wedstrijden thuis of uit. Gerard Lijnzaad en ik werven de vrijwilligers van onze vereniging voor de Amsterdam Marathon. En af en toe doe ik inkopen voor de kantine. Pas geleden heb ik ook mijn diploma als starter gehaald. Een heel gedoe vervolgens om een wapenverlof te bemachtigen.

Met de JuCo’s van AAC en Phanos regel ik de inzet van vrijwlligers bij het tweedaagse NK in het Olympisch Stadion. Ik hoop op een taak bij het Europees Kampioenschap in 2016 in Amsterdam. Binnenkort hebben we vanuit de Stichting Amsterdam Atletiek een gesprek met Rien van Haperen, directeur van de EK-organisatie, over de rol van Amsterdamse juryleden op het EK. Momenteel ben ik voorzitter van de Amsterdamse Jury Commissie.

En toch heb ik ook nog gewoon een betaalde baan. Ik werk op een Vakschool voor Toerisme en Recreatie in Wageningen en ben daar onder meer betrokken bij de buitenlandstages van onze studenten. Veel op reis dus het hele jaar door. Maar ik sta ook gewoon heerlijk voor de klas als docent in de vakken Zakenreizen, Toerisme en …. Rekenvaardigheden. Al jaren ben ik seizoenkaarthouder en fanatiek supporter van Ajax. Met onze clubicoon Willem van Riemsdijk heb ik heel wat wedstrijden bezocht.

Of ik dan ook nog wel eens thuis ben? Jazeker, want ik heb twee heerlijke dochters (Ruth en Daphne) en een superlieve vrouw (Gertrud). De belangrijkste ‘managementadviezen’ voor AV ’23 worden thuis aan de eettafel besproken.

(foto: Boy Hazes)