Maas- en Peelliniepad, dag 3

De tijd vliegt en het is al weer de derde dag en de derde etappe van het Maas- en Peelliniepad gaat direct beginnen. We vangen aan in Boxmeer. We wachten nog even op ontvangst van een satelliet en een minuutje later is onze route op de Garmin zichtbaar. Dan worden de eerste stappen gezet. Via het centrum van Boxmeer wandelen we naar de Maas. Precies naar het punt waar we eergisteren zuidwaarts trokken. Nu richten we ons vizier op de plaats Cuijk en wandelen in noordelijke richting. We wandelen langs het klooster van Boxmeer. Daarna gaat de asfaltweg over in grind- en onverharde modderachtige paden. Ter hoogte van het gehucht Beugen slaan we rechtsaf en lopen naar het natuurgebied De Maasheggen. Via een draaihekje komt ons pad uit bij de Maas. In de jaren 30 van de vorige eeuw werd door de Nederlandse regering de Maas aangewezen als natuurlijke hindernis tegen een mogelijke Duitse inval. De westelijke rivieroever werd ingericht als verdedigingsgrens. Deze Maaslinie liep van Nijmegen tot zuidelijk van Roermond. Langs deze grens werden bewakingsdetachementen gelegerd en later grensbataljons. In 1936 ter bescherming van de spoorbrug tussen Gennep en Oeffelt zijn aan de Oeffeltse kant aan weerszijde van de brug twee rivierkazematten gebouwd. Iedere kazemat beschikte over een 5,5 cm kanon en een zware mitrailleur.

Aan de voet van de spoorbrug bevindt zich een veerhuis. Het veerhuis is al jaar en dag ingericht als hotel-restaurant. De veerpont is niet meer in de vaart. Waar het grindpad een scherpe bocht maakt gaan we rechtdoor en klimmen één voor één over een slagboom en we bevinden ons in een prachtig natuurgebied. Gebukt onder laag hangende takken ploeteren we over een smal dijkje. De bodem is drassig en we moeten oppassen voor een uitglijder. Het smalle dijkje brengt ons uiteindelijk vlakbij de rivier. Regelmatig klimmen we over een hek, die het ene perceel van het andere scheidt. Aan de overzijde van de Maas zien we een schoorsteen van een steenfabriek. Dan keren we de rivier de rug toe en wandelen in de richting van de plaats St. Agatha. Nog eenmaal klimmen we over een met prikkeldraad afgezet hek. Het kan niet anders of we moeten over schrikdraad klauteren. Dat is ook niet alles en je weet niet hoeveel spanning de boer op het draad heeft gezet.  

In St. Agatha treffen we Annemarie en Cisca. De dames staan ons op te wachten met frisdrank en een appelkoek. Een welkome verrassing. Na deze korte onderbreking vervolgen we de rivierdijk in de richting van de plaats Cuijk. In Cuijk passeren we een oude met hout afgezette dorpspomp. De plaats Cuijk is onder andere bekend als etappeplaats bij de Vierdaagse van Nijmegen. In de maand juli kruisen we hier de Maas via een door de Genietroepen geplaatste pontonbrug. Nu blijven aan de westelijke kant van de waterweg. Na Cuijk is het traject niet zo interessant. Het prachtige natuurgebied heeft plaats moeten maken voor lange, saaie plattelandswegen. Via een voetgangerstunnel kruisen we de snelweg A73 en we wandelen naar de plaats Haps. Voorbij de plaats Haps gaat de route merendeels over onverharde paden, maar wel eindeloos lang. Als we de buurtschap Nieuw-Gassel bereiken wordt ons een prachtig bostraject voorgeschoteld. Hier hebben we moeite met het ontdekken van de roodgele schildjes aan palen en bomen. Ook de Garmin laat het even afweten. We wandelen in een foutieve richting, maar wel een prachtig stuk. Als we in een met prikkeldraad omheind perceel staan, draaien we ons om en lopen terug naar het punt waar we de laatste markering hebben gezien.

Op dat punt constateren we dat we niet goed hebben opgelet. In plaats van in westelijke richting te lopen hebben we koers gezet in oostelijke richting. Annemarie komt ons tegemoet wandelen omdat we te lang naar haar zin wegblijven. Zo goed kan ze ons tempo inschatten. Nog eenmaal krijgen we een verfrissing aangeboden en we maken ons dan op voor de laatste loodjes. We zoeken het pad langs de rivierdijk op en wandelen in de richting van de plaats Grave. Een paar keer moeten we over een stalen hek klimmen en dan bereiken we een lang recht fietspad. Dit pad brengt ons tot aan de rand van de stad Grave. Op die plek zijn we gisteren met de tweede etappe van de Maas- en Peellinietocht begonnen. De route is beslist de moeite waard om te lopen. Veel natuurschoon en soms een saai stuk om een bepaald gebied te overbruggen om weer een ander natuurgebied te ontdekken. In ieder geval heeft Willem weer een aantal leuke etappes aan z’n Boxmeerdaagse kunnen toevoegen, een 9-daagse marathon, die van de zomer op het ultralopers-programma staat.