Anneke Nass en Paulina van der Zouw (Nescioloop) mogen graag nieuwe ideeën uitwerken

Anneke Nass en Paulina van der Zouw, die de laatste drie edities van de Nescioloop hebben georganiseerd, vinden het leuk om nieuwe ideeën uit te werken en te bekijken of die bij de Nescioloop te realiseren zijn. Zo’n idee is om aan de Nescioloop een bedrijvenloop te koppelen. Een ander idee is om pacers in te zetten bij de 15 km-loop zodat mensen hun gewenste tijd kunnen realiseren.

“Het idee over de bedrijvenloop spreekt ons aan, maar we weten nog niet of het uitgevoerd gaat worden. We zouden bedrijven om sponsorgeld kunnen vragen als ze met een ploeg mee willen doen. Laten we op de uitslagenlijst van andere prestatielopen kijken welke bedrijven daaraan hebben meegedaan en die dan benaderen.

De laatste edities van de Nescioloop, voor het eerst in 2006 gehouden, zijn winstgevend geweest. Dat is mede dankzij de inkomsten uit de clinics op initiatief van Kees van den Berg in de maanden voorafgaande aan de loop. Doel is ook dat de club aan zo’n loop verdient. Het is leuk om verbeteringen in de organisatie door te voeren, maar dat kost ook geld. Dat is een spanningsveld. Zo hadden we twee jaar geleden voor het eerst herkenbare kilometerbordjes met het logo van AV ’23 erop.

Al bezig zijnde ga je meer dingen zien die anders of beter kunnen. Je kijkt ook naar andere prestatielopen, onder meer naar de veiligheidsaspecten. Als we een bedrijvenloop willen, dan moeten we ook kijken naar de reglementen en hoe een en ander is in te passen in Rondje Mokum. Je leert door het te doen. Daar hebben we plezier in.

Samen hebben we driemaal de Nescioloop en tweemaal de Middenmeerloop georganiseerd, in beide gevallen het eerste jaar met Kees van den Berg. In feite hebben we het van hem overgenomen. Je regelt eerst de clinics en dan begin je in november al met de voorbereiding van de Nescioloop die in april wordt gehouden.

In de zomervakantie begint al weer de voorbereiding van de Middenmeerloop. Dan ben je bijna het hele jaar bezig. We zijn er achter gekomen dat het organiseren van twee lopen per jaar te veel is. Eén is genoeg. Daarom hebben we dit jaar de organisatie van de Middenmeerloop aan anderen overgelaten. Misschien zouden we er minder tijd in moeten steken, maar hoe? Dat is wellicht mogelijk als meer ‘basisdingen’ door de club zelf worden geregeld, bijv. het aantrekken van sponsors.

Je wilt altijd meer. De Middenmeerloop is kleiner met 400 tot 500 deelnemers. De Nescioloop zit al boven de 700. Het zou mooi zijn als we eens de 1000 zouden halen. Maar meer ook niet. Dan wordt het te vol.

De Nescioloop gaat bijna helemaal langs de openbare weg: door het Science Park, over de Nesciobrug en over het fietspad door het Diemerpark. Het wordt er steeds drukker met wandelaars, skeelers en vooral snelle fietsers. Uit oogpunt van de veiligheid willen we de looprichting in het Diemerpark omdraaien.”

Anneke en Paulina waren nog niet zo lang lid van AV ’23 toen ze de organisatie van de Nescio- en Middenmeerloop overnamen. Anneke: “Ik begon in 2004 bij de basisloopcursus van Dirk Beelen. Die heb ik driemaal gedaan. Toen heb ik de stap naar de echte recreanten gezet. Dirk doet het hartstikke goed. Je leert gelijk om goed te lopen. Sindsdien ben ik steeds langere afstanden gaan lopen.

Dit jaar zijn we met dertien lopers van AV ’23 naar de Berenloop op Terschelling geweest. Slechts vier zouden aan de halve marathon deelnemen, grotendeels het gevolg van blessures. Helaas ging de Berenloop niet door wegens de storm. We zijn toch gaan lopen en hebben op het strand heerlijk tegen de elementen gestreden.”

Paulina: “Ik ben de route op 9km begonnen, het stuk door de duinen en over de heuvels. Af en toe kwam de wind dan verraderlijk om de hoek. Ik had het zo koud. Veel te koud eigenlijk. Daarom was het goed dat de Berenloop was afgelast. De kleine Berenloop, op de dag vantevoren, vroeger de ‘breakfast run’, ging door de bossen. Dat was wel te doen.

Ik ben in 2008 lid geworden bij AV ’23. Ook ik ben begonnen bij Dirk Beelen. Een jaar later ben ik overgestapt naar triathlon. Dat is een uit Amerika overgewaaide sport die de laatste jaren in Nederland een enorme groei doormaakt. Er ontstaan triathlonverenigingen. Bij de Dolfijn, van oorsprong een Amsterdamse zwemvereniging, is er een aparte triathlongroep die alles zelf doet. Ook atletiekverenigingen, zoals AV ’81 in Almere, ondersteunen triathlonevenementen.

Inmiddels is er een eigen competitie ontstaan, te vergelijken met het voetbal. Voor de mannen is er een eredivisie en een eerste divisie en komt er een tweede divisie. Dames en heren zijn gescheiden. Per wedstrijd mogen er twintig teams van vier personen aan meedoen; anders wordt het te druk.

Vanaf volgend jaar ben ik teamcaptain bij het eerste divisie-vrouwenteam van De Dolfijn, mijn vereniging. Daarvoor heb op het hoogste niveau aan wedstrijdzwemmen gedaan. Daar ben ik in 1995 mee gestopt. Vervolgens ging ik hardlopen om uiteindelijk bij triathlon uit te komen.”

“Ook ik heb geen hardloopachtergrond”, zegt Anneke. “Ik heb onder meer aan volleybal, aerobics en squashen gedaan. Op een gegeven moment zag ik een oproep voor de Basiscursus van Dirk Beelen. ‘Ik weet niet of ik dat kan’, dacht ik toen. Maar vanaf dag één vond ik het leuk. Dat je in zo’n korte tijd tot een half uur lopen in staat was, vond ik helemaal leuk. Ik ben dus doorgegaan. Naast het lopen vind ik het sociale gebeuren op en naast de baan minstens zo leuk en belangrijk.”

Paulina: “Ik ben per 2014 geen lid meer. Nadat ik voor triathlon had gekozen, heb ik daar veel trainingen. Ik kwam bijna niet meer aan de trainingen van AV ’23 toe. Bovendien kan ik via de Dolfijn bij AAC lopen. Een heel andere club dan AV ’23. Naar mijn indruk is daar helemaal geen sfeer. Op de baan zijn alleen snelle mannen of langzame recreanten. Als ik 10 km wil trainen, loop ik alleen.

Bij AV ’23 train je met elkaar. Als je een beetje slecht zit, word je door de anderen meegesleurd. Ik mis die gezelligheid bij AAC. Atletiektraining heb ik nodig omdat van de drie onderdelen bij triathlon hardlopen mijn zwakste schakel is.” Zegt Anneke: “Jou zie ik nog wel terugkomen bij AV ’23.”

Anneke: “Ik begin binnenkort met de opleiding voor basis looptrainer. Er zijn zeven workshops met allerlei opdrachten. Verder ga je trainingen begeleiden. In mei is het examen. Dan moet je een eigen training aan twaalf lopers geven. Een examencommissie bekijkt de voorbereiding, de training en heeft een nagesprek met je. Ik heb wel zin in die opleiding.”

Anneke Nass (50) is sinds 1987 ergotherapeute in de kinderrevalidatie. Ze is al veertien jaar verbonden aan de mytylschool in Amsterdam-Zuidoost: school voor lichamelijk en meervoudig gehandicapte kinderen.
Paulina van der Zouw (44) werkt als logistiek analist op het Europees hoofdkantoor van Yamaha op Schiphol-Rijk. Een veelomvattende baan met internationale aspecten. Een zeer informatieve TrainOnline videoanalyse van het hardlopen van Paulina is te zien op youtube.

foto: Sjef Louwe