Bij de Muiderslotloop is water op de bon

Tijdens de Rozeloop werd me verteld dat de Muiderslotloop echt een aanrader is. Een leuk evenement met een aardige route, die dwars door de weilanden gaat. Dus, waarom zal je een goede raad in de wind slaan. We gaan het een keertje proberen. Het is per slot van rekening niet ver van huis. Ook het weer werkt helemaal mee. Geen regen of sterke wind. Neen, een heerlijk temperatuurtje. Lekker om te sporten. Op de fiets gaan Cisca en ik vrijdagavond 7 september naar Muiden. Het stadje dat ooit toebehoorde aan Graaf Floris V, der keerlen god. ‘Graaf van Holland en Zeeland’. Later ook nog ‘heer van Friesland’. Op het binnenplein van het kasteel is het inschrijfbureau gevestigd. Achter de tafel zitten vijf vrijwilligers. Voor de na-inschrijvers is er een onderverdeling gemaakt voor lopers tot 45 jaar en een voor 45 jaar en ouder. De overige medewerkers bemannen de voorinschrijving. Aangezien de meeste deelnemers toch op leeftijd zijn is er op het moment dat ik in de rij sta slechts één medewerker aan het werk. De anderen kijken rustig toe hoe z’n collega de naam, plaats en leeftijd van de deelnemer op een velletje papier schrijft. Inmiddels groeit de rij en niemand denkt er aan om de man even te helpen. Gelukkig is het nog vroeg en de start van de wedstrijd laat nog even op zich wachten. Daarna verplaats ik mij naar de koffiebar in het kasteel. De gelagkamer zit vol met lopers. Echter, de koffiebar is onbemand en zal de rest van de avond ook geen dienst doen. Het is jammer, dan maar geen warming-up. En geen extra inkomsten voor de club of voor het kasteel.

Buiten de slotgracht ontmoet ik Celine en we doden de tijd door heerlijk met elkaar te praten. Cisca heeft haar rijwiel in orde gemaakt en zal het gehele parcours me met de fiets volgen. Een andere medewerker zorgt er voor dat de personen die met een fiets op het evenement afkomen, hun rijwiel in de kasteeltuin kunnen stallen. Tegen een lange houten hek kunnen de rijwielen geplaatst worden. De medewerker hanteert z’n instructies strak. Mocht er toevallig iemand zijn die een metertje te ver rijd, dan wordt de betreffende fietser onmiddellijk en duidelijk gecorrigeerd. Het woord ‘klantvriendelijk’ is hem helaas onbekend. Nou ja, dat kan. Tenminste als je al geruime tijd uit het arbeidsproces bent.

Vanuit het kasteel klinkt trompetgeschal. Het lijkt erop dat de Graaf in aantocht is. Dan is het zo ver, en het startschot valt. Een groep lopers verlaat de met kasseien bedekte oprijlaan en gaat op weg naar Muiden, om vervolgens het 10 km traject rennend af te leggen. Ik doe het zoals gewoonlijk snelwandelend. Geheel achter in het deelnemersveld ga ik van start en probeer lekker ontspannen te lopen. Het lukt vrijwel meteen. Menige inwoner van Muiden staat de voorbijtrekkende stoet gade te slaan. Over het fietspad langs de Zuidpolderweg en langs de Naardertrekvaart gaan we op weg naar Hakkelaarsbrug. Inmiddels heb ik al een aantal hardlopers achter me gelaten. Het is warm en de keel heeft een doorsmeerbeurt nodig. Ach, straks zal er wel een verzorgingspost zijn, die de lopers ondersteunt met een drankje. Over de ophaalbrug slaan we linksaf en koersen recht af op de plaats Muiderberg.

Voorbij de Brink maken we een lusje door het dorp. En ja hoor, daar staat de verzorgingsploeg. In plaats van het aanreiken van een bekertje vocht, worden de lege bekertjes van de voorste groep bijeen geveegd. Het water is op en de rest van de lopers kunnen hun weg met een droge keel voortzetten. Dit is echt niet goed. Waarschijnlijk is het een beginnersfoutje en de organisatie doet dit voor de tweede of derde keer. Een dame voor me stort bijna in elkaar, omdat ze niets te drinken krijgt. Dan volgen we een alleraardigst pad langs het IJmeer. Even voorbij de oude Protestante Kerk slaan we rechtsaf en volgen de oude Zuiderzeedijk. We zijn nu heel dicht bij het monument waar Graaf Floris ooit zijn leven liet. Een grote kei herinnert aan de plek. Bij een statig huis aan de dijk is een fonteintje met drinkwater. Daar wordt door menigeen dankbaar gebruik van gemaakt. Via de Noordpolderweg keren we terug naar Muiden. De zon gaat bijna onder en kleurt het landschap oranjerood. Ter hoogte van het Muizenfort gaan we regelrecht op het kasteel af. De plek waar we een uurtje terug met onze missie zijn begonnen. Over de met kasseien bedekte oprijlaan snelwandel ik naar het finishdoek. Daarop staat vermeld de 27^e Muiderslotloop en er onder M.IJ.C. “Eendracht” Muiden. Tja, dan sta je eigenlijk wel een beetje versteld dat men na 27 jaar nog geen goede verzorgingspost kan inrichten. Dat is verre van professioneel. Bij de finishtafel zijn de medewerksters ook verre van vriendelijk. Graag wil ik mijn startnummer behouden als aandenken aan deze leuke loop. Iets wat ik bij elke loop doe. Of het nu een EK of WK voor masters is. Of gewoon een loopje om de kerk. Heel vriendelijk vraag ik om het nummer en leg de mevrouw uit van het hoe en waarom. Neen, dat kan niet, krijg ik bits te horen. Vreemd, we hebben er toch ons inschrijfgeld voor betaald. Neen, het is onmogelijk en wij doen dat niet. Prima, dan was de Muiderslotloop eens en nooit meer. Samen met Celine fietsen Cisca en ik naar huis. Langs de voormalige Kruitfabriek denk ik nog aan de dames achter de finishtafel. Ik kan alleen m’n hoofd schudden en een lach op m’n gezicht toveren. Toch kan ik terugkijken op een heerlijke loopje. Een loop, waar een goed tempo werd gehouden en het technisch aspect geheel onder controle was. Juist dat laatste doet me deugd.