interviews en columns

door Sierk YbemaAfgelopen weekend zag ik Arnoud Okken soeverein naar de Europese titel indoor snellen, waarna hij – dodelijk voor zijn tegenstanders – kalmpjes meldde dat hij op de finish “nog wat over had gehad”. Eenmaal heb ik zelf achter deze Okken aan mogen lopen (op de 1500 meter-competitiefinale in Utrecht in 2002). Net terug van een vakantie in Zwitserland die, met enige fantasie, zou kunnen doorgaan voor een ‘hoogtestage’ was ik in bloedvorm en wist ik hem anderhalf rondje bij te houden. Lopend achter dat frêle, nauwelijks iets wegende jochie die met bovenbeenspieren als ballonnetjes voor mij uit veerde of vloog, herinner ik me dat ik anderhalve ronde lang dacht (of misschien was het niet meer dan 500 meter): Dit is oneerlijk! Zo kan ik ook winnen! Jij zit in een heel andere gewichtsklasse! In mijn eigen gewichtsklasse liep ik een respectabele wedstrijd. Bovendien, ook prettig, steeg ik die middag in de achting van de AV23-sprinters, -springers en -werpers die mij brutaal achter het grote, nieuwe 800 meter-talent van Nederland aan hadden zien lopen. Zij konden slechts bevroeden dat Okken in deze voor hem onbelangrijke race voor zijn doen wel erg rustig was gestart.

door Dirk Visser

door Marco grootThomas is al bijna een decennium mijn beste vriend. We hebben elkaar via mijn vrouw ontmoet en gaan sindsdien heel veel met elkaar om. Thomas is eigenlijk een beetje wat ik stiekem wil zijn: jong, populair en erg relaxed. Hij is nooit gehaast, zijn redenatie is dat wat het ook is, het gebeurd toch wel. Hij is lang, slank en ziet er afgetraind uit, terwijl hij zich soms volledig te buiten kan gaan aan alle soorten junkfood en zelden beweegt. Hij is mateloos populair bij de dames vooral vanwege zijn zachtaardige karakter en ze staan dan ook met regelmaat bij hem op de stoep. Een vaste vriendin heeft hij niet, mijn vrouw is eigenlijk de enige die hij goed genoeg vindt maar die is voor zijn fantasieën onbereikbaar. Hij heeft weinig ambities maar zit vol interesses waarin hij zich urenlang kan verdiepen. Actieve sporten horen helaas niet tot die interesses. Daar waar ik overloop van de bewegingsenergie houdt Thomas slechts van behendigheidssporten als autorijden, skiën en hele of halve kroegsporten als darten, kaarten, biljarten en een beetje tafeltennissen of zo. Ik moet rennen, fietsen, zwemmen desnoods voetballen, Thomas wil daar niets van weten.

door Kees ElsingaEr zijn lopers die de 200 m. net genoeg vinden en die bij afstanden van meer dan 400 m. de tram nemen. Na één rondje op de baan ben je immers weer terug op hetzelfde punt, waarom zou je dan verder lopen? Deze mensen zijn verslaafd aan kunststof en allergisch voor asfalt. Zelfs de krachttraining doen ze binnen reukafstand van de baan, om hun kunststofshot niet te hoeven missen. Het idee dat ze een duurloop op de weg moeten doen, bezorgt ze grijze haren, van een marathon krijgen ze nachtmerries. Deze categorie tref je vooral aan in de groepen van Els van Noorduijn en Rob de Weger. Een enkeling snuffelt wel eens aan de wegatletiek (Ewald Engelen in de Vondelparkloop) maar keert snel terug naar hordes en verspringbak.

door Irene van Wijk

door Theo DanesIk ben verliefd. De jongedame in kwestie ken ik niet eens. Ik vind haar ook niet buitensporig mooi. Maar ze was laatst op de televisie en heeft me betoverd. Zo maar, zonder waarschuwing. Haar achternaam is Felix en jazeker: ik voelde me volmaakt gelukkig gedurende 21 seconde en 81 honderdste. Later mocht dit gevoel nog veel langer duren met de eindeloze slowmotion herhalingen op de BBC. Alysson Felix won de 200 meter op het WK in Osaka in een wereldtijd, meer dan een halve seconde sneller dan de andere finalisten, maar belangrijker nog: met een onovertroffen loopstijl.