Follow the leader

Zaterdag 5 april, ik kijk op uit mijn boek als ik op een bankje zit terwijl de kinderen spelen in het Meerpark. Op de hoek bij het bruggetje zitten twee mensen op hun hurken, spuitbus in de aanslag. Wat doen ze? Ik loop er naartoe. Witte spuitverf en een mal, Bas spuit pijlen op het pad. Morgen moet het er weer staan!

Dit jaar helaas geen Nescioclinic, op eigen kracht doen we het. Geen anekdotes over winegums en hamstrings die scheuren tijdens de laatste training. Startschot om 10 uur, dus al voor achten op om op tijd te eten. Op de baan is het druk, drukker dan andere jaren, een grote club voor de 15km. Een grote zwarte boog siert de start, en naast die boog hangen ballonnetjes, met cijfers erop. Dat is onze tactiek dit jaar: niet geweldig voorbereid, geen goed idee van de tijd die we willen of kunnen, lopen we mee met één van de pacers. 5 ballonnetjes, 5 tijden, vier mannen met gele hesjes. Waar is 1:15? Vlak voor het startschot hupst Jasper van de zijkant de baan op, en neemt meteen een forse sprint. Het is zo druk dat we nauwelijks bij hem kunnen komen, en ook op het Middenmeerpad is het erg zoeken naar een plekje voor je eigen pas. Maar je hoeft je in ieder geval niet druk te maken of je te snel start, of juist achterop raakt: Follow the leader. Al gauw blijkt dat het een clubje is van een man of 8 en vrouw of 5, die voorlopig allemaal goed dit tempo lijken te hebben. Om de 5 minuten roept Jasper dat we weer een kilometer gelopen hebben, hij geeft bemoedigende aanwijzingen omhoog, en feliciteert ons met de gratis seconden als we omlaag lopen. ’t Is fijn, zo’n cluppie, we kletsen wat, we hollen rustig door, het regent maar ach, de temperatuur is fantastisch en het haalt de smog uit de lucht, we worden ingehaald, we hollen iemand voorbij (“haak maar aan!”), en voor je het weet zijn we de brug weer over en rollen we de dijk af. Mag je weg bij een pacer, is dat ondankbaar? In je eentje is het een stuk zwaarder, maar het gaat. Science Park (niet de mooiste routeverandering), viaduct, terug het Middenmeerpad op. Bekend terrein, iemand roept door een microfoon dat met een beetje doorrennen 1:13 er nog inzit, maar dat geldt niet voor ons, wij moeten nog een paar scherpe bochten, en daar heeft die zwarte boog plots een onverklaarbaar grote aantrekkingskracht.

Even voor de boeken: Jasper eindigde op 1:15:00.