Frits Wegenwijs won 5 kilo kopspijkers bij een kermistrimloop
Tijdens een wandelvakantie in de Ardennen deed Frits Wegenwijs in 1992 mee aan een kermistrimloop (‘jogging de la fête’ volgens de aankondiging) in een dorp vlakbij waar hij kampeerde. “Ik finishte lang niet als eerste, maar bij de prijsuitreiking werd plotseling mijn naam geroepen. Ik was wel eerste bij de veteranen geworden. Daarvoor kreeg ik een medaille, enkele yoghurtjes en chocoladevla van de plaatselijke melkfabriek en, met de waarschuwing ‘Attention monsieur, c’est lourd’, niet minder dan 5 kilo kopspijkers, beschikbaar gesteld door de ijzerwinkel.”
Inmiddels is Frits 65 jaar, tweemaal een periode secretaris van AV ’23 geweest en ook nog een poosje interim-voorzitter. Hij kan nog steeds om die kopspijkers lachen. “Bij de prijsuitreiking heb ik er uiteindelijk iemand blij mee gemaakt. Het was het gekste wat ik ooit bij het lopen heb meegemaakt. En dat doe ik al sinds 1977.
Twintig jaar geleden schokte ik de bobo’s van AV ’23 met het voorstel de naam van de vereniging te moderniseren. Er waren en zijn zoveel atletiekverenigingen waarvan de naam begint met AV. Ik stelde voor om de naam AV ’23 te wijzigen in ‘Meer Atletiek’, naar het voorbeeld van Haag Atletiek, Leiden Atletiek enz. We trainden tenslotte op sportpark Middenmeer. Daarmee ging ik op lange tenen staan.
Meer plezier heb ik dit jaar beleefd aan het werk van de jubileumcommissie waarvan ik voorzitter was. Dat was leuk om te doen. Wat opvalt is dat er veel oud-voorzitters in die commissie zaten. Ik ben tevreden met het resultaat. De combinatie met de Clubkampioenschappen was een heel goed idee. De jeugd was heel enthousiast. De estafette over 4×90 meter was een gouden greep. Heel veel deelnemers hadden zich daarvoor verkleed. Dat zag er fantastisch uit.
Er was een spelletjescircuit voor de jongste kinderen. Er waren suikerspinnen en pannekoeken. Het drinken was gratis. Voor het jubileum waren er speciale startnummers gemaakt met de tekst ’90 JAAR’ tussen twee afbeeldingen van het clublogo. Er was live muziek door de band van Ynze Strikwerda en de band Duck. Het hele feest heeft de vereniging slechts 1500 euro gekost. Er is kritiek geweest op het feit dat de oud-leden geen persoonlijke uitnodiging hadden gekregen. Van die kritiek kunnen we leren. Maar al met al was het een zeer feestelijke dag.
Van deEuropese Atletiekbond heb ik een eervolle vermelding gekregen in het kader van de European Athletics Innovation Awards 2010. Ik had een ontwerp gemaakt van een singlet met transparante zak waardoor veiligheidsspelden voor het bevestigen van het startnummer overbodig zijn.
Over mijn bestuurswerk kan ik het volgende zeggen. Met de toenmalige voorzitter Karin van Kesteren heb ik veel tijd gestoken in het herstel van de contacten met het Stadsdeel. Daar was onder de vorige voorzitter het een en ander misgegaan. Verder heb ik een nieuw meerjarenbeleidsplan geschreven. Het vorige dat door Kees Elsinga was opgesteld, gold tot het seizoen 2007/2008.
Op initiatief van de toenmalige voorzitter Robin Willems heb ik een verbouwingscommissie getrokken die voorstellen heeft uitgewerkt om ons clubhuis te verbouwen. Het probleem is dat bij de bouw enorm bezuinigd is. Wel zijn toen afspraken met het Stadsdeel, de eigenaar, gemaakt dat de bovenbouw van het clubhuis zou kunnen worden uitgebreid met een travee als het ledental van AV ’23 de 500 zou passeren. Boven zou er daardoor meer ruimte komen, onder meer voor een vergaderzaaltje. Tevens zou een oude wens gerealiseerd kunnen worden, namelijk een deur naar het dakterras boven het lage gedeelte en een trap van het dakterras naar de baan.
Verder wilde de commissie op de begane grond het krachthonk uitbreiden en de jeugd een eigen ruimte geven. Dit zou dan ten koste gaan van de ruimtes die he Stadsdeel gebruikt. Echter, wegens uit te voeren achterstallig onderhoud wil het Stadsdeel van het gebouw af en het voor een marktconforme prijs verkopen. Opvallend en een groot nadeel is dat ons clubhuis het enige in de stad is dat niet aan een met auto’s openbaar toegankelijke weg ligt.
Dat was het oude clubhuis bij het Middenmeerpad ook niet, maar toen was er sprake van een andere tijd. Feesten, zeg ik. Ieder jaar was er een verjaardagsfeest, die vaak werd gecombineerd met een 23-uursloop door estafetteploegen. Sommige deelnemers sliepen in een tentje op het AV ’23-terrein. De kantine was dan de hele nacht open. Ik heb toen es meegedaan aan strippoker. Moest ik in m’n onderbroek een rondje over de baan lopen.
Voordat ik in 1991 lid van AV ’23 werd, was ik vanaf 1984 in Den Haag aangesloten bij V<C oftewel Vlug & Lenig Trekvogel Combinatie, opgegaan in het huidige Haag Atletiek. Ik wilde lid van een atletiekvereniging worden om de marathon te lopen. In Eindhoven, waar ik geboren en getogen ben, had ik na een halve marathon me es gemeld voor een sportkeuring. Die werd uitgevoerd door een bedrijfsarts van de Gemeente Eindhoven, de vader van de acteur Porgy Fransen. Die arts was een heel zware man. Hij ging op mijn schouders hangen en zei: ‘Je kunt nog wel eens in de krant komen’. Die voorspelling is helaas niet uitgekomen.
Na mijn bouwkundestudie aan de Technische Universiteit Eindhoven begon ik in oktober 1977 met lopen. Samen met een oud-studiegenoot deed ik dat eens per week in het bos achter het Natuurkundig Laboratorium. Na mijn studie verhuisde ik naar Den Haag, waar ik werk kreeg. Via een buurman kwam ik bij die vereniging, die toen alleen nog maar mannen als lid had. De vrouwen, onder wie de latere middellange afstandsloper Elly van Hulst, waren bij de vrouwenatletiekvereniging Olympia ’48. Wel trainden ze samen op de baan aan de Laan van Poot.
V<C was een heel leuke club, met eerst nog een sintelbaan en later, toen ik al naar Amsterdam was verhuisd, een tartanbaan. Ik woonde vlak bij de club. ‘k Trainde in een loopgroep die altijd buiten de baan zijn heil zocht. In die tijd (eind jaren ’80) was ik bloedfanatiek heb ook mijn beste prestaties geleverd.
Mijn eerste marathon liep ik in 3 uur 8 minuten. Dat was in 1987 in Etten-Leur. Ik was toen 39. Het jaar erop heb ik mijn beste tijd op de marathon gelopen, 3 uur 6 minuten (Eindhoven, 16 oktober 1988). Mijn voorkeur ging uit naar het lopen van een najaarsmarathon. Voor een voorjaarsmarathon moet je lange duurlopen in de winter, als het koud en donker is, doen. Toch heb ik vier marathons in het voorjaar gelopen.
Zo wilde ik ook eens de marathon van Enschede, de oudste van Nederland, lopen. Daar had ik goed voor getraind. Een week voor de marathon zou worden gehouden, was er de vuurwerkramp. De marathon werd uiteraard afgelast. De deelnemers mochten korte tijd later ter compensatie gratis meedoen aan de marathon in Leiden.
In 2007 deed ik mee in Rotterdam toen de temperatuur van de vorige dag 14 graden naar die dag 27 graden was gestegen. Halverwege was er al geen water meer. Onderweg stond een man met een tuinslang. Ik viste een bekrertje van straat en heb daaruit gedronken. Bij KM 25 kwam ik Siem Goede tegen. ‘Frits’, zei hij, ik houd ermee op’. Dus ik ging stoppen. Maar Siem, die slimme, is wel doorgelopen. In totaal heb ik tien keer bij een marathon aan de start gestaan; zeven heb ik uitgelopen.
Op een gegeven moment ben ik naar Amsterdam verhuisd waar ik later werk kreeg bij de Dienst Ruimtelijke Ordening van de Gemeente Amsterdam. Toen ik op de Overtoom nieuwe loopschoenen kocht, vroeg ik of er in Amsterdam-Oost, waar ik woonde, een atletiekvereniging was. ‘Een klein clubje, AV ’23. Je kunt beter naar Blauw Wit gaan.’ Maar ik wilde me bij een vereniging in de buurt aansluiten. Het werd dus AV ’23.
Per telefoon lukte het me niet om contact met de club te krijgen (het was 1990). Ik naar de baan. De deur was dicht. Daar stond ik in de stromende regen. Rick Driessen, die toen iedereen trainde, kwam aanfietsen en heeft het hek voor me opengedaan. Het begin van een lang lidmaatschap van AV ’23!
Eind oktober 2011 kreeg ik bevestiging van de Atletiekunie dat de AV ’23-estafetteploeg Mannen 60+ op mijn verjaardag twee Nederlandse records had gelopen. Een mooier cadeau op je 63e verjaardag kun je jezelf niet wensen.” (4×200 m en Zweedse estafette met Onno Waalewijn, Peter Groen en Theo den Haan; zie www.fritswegenwijs.nl/lopen.php)