Geert Grootepad deel 3

Tja, het is enige tijd geleden dat we in het voetspoor van de moderne devotie, Geert Grootepad, onze schreden hebben gezet. Dus, het wordt wel weer eens tijd om in de richting van het oosten te reizen. De eerste etappe leidde ons van Deventer naar Olst. En de tweede van Olst naar Zwolle. Toch staat er nog een flinke rondwandeling om de Hanzestad Zwolle op ons te wachten. Zwolle is met openbaar vervoer prima en snel te bereiken. Precies voor het station begint onze wandeling. De uitzetter van de route heeft ons meteen op een stadswandeling getrakteerd. En een mooie. Wat heet? Een hele mooie, dat mag men wel zeggen. Naast de rustieke straatjes bewonderen we de kloostertuin van het Broerenklooster, maar ook een deel van de oude stadsmuur. Weversgildeplein, Brouwerstraat, Wolweverstraat en Korte Smeden verwijzen naar oude ambachten en gilden. Daarna verlaten we het centrum van de stad en een groengebied dient zich aan. Via de toepasselijke Devotentunnel kruisen we een snelweg en wandelen in noordelijke richting. Over een pad langs het water van de Westerveldse Aa bereiken we het meertje Wijde Aa. Hier wandelen we over een onvervalst graspad langs een lange meidoornhaag naar de buurtschap Langenholte.

Even verder worden we geconfronteerd met een deel van een oude betonnen muur op de Vechtdijk. Deze anti tankwal dateert uit de 20e eeuw en behoorde tot een van de belangrijke verdedigingslinie van ons land. De veerverbinding van Zwolle naar Haerst laten we links liggen. Vervolgens wandelen we door een natuurgebied behorende tot het Landschap Overijssel. Op een steenworp afstand van het pad stroomt de rivier de Overijsselse Vecht van ons en meandert zich door het schilderachtige landschap. Oef, wat is het mooi. Alles is groen door de regen van de afgelopen dagen. En dan die Nederlandse wolken. Tjongejonge, ik kan me levendig voorstellen dat mannen als Ruysdael dit ook konden waarderen. Het resultaat hangt in diverse musea. Ga het zelf maar bekijken. Het struinpad blijven we alsmaar volgen en eindigt tenslotte bij een sluisje. We naderen de flats van Zwolle. Ook zien we in de verte de lichtmasten van het voetbalstadion van FC Zwolle. Of moeten we tegenwoordig weer PEC Zwolle zeggen. De Soestwetering kruisen we over een brug en aan de overzijde dalen we af via een trapje. Wederom bevinden we ons in een groengebied. Alle leuke stukjes hebben ze gevonden. Een houtsnipperpad brengt ons bij een veerpontje over de Zandwetering.

Aan de overzijde van het water ligt een zelfbedieningskabelveerpontje aan een steiger afgemeerd. Dit betekent flink aan het touw trekken om het vaartuig aan onze kant te krijgen. Langzaam, heel langzaam komt het bootje in beweging en in onze richting. Het veerpontje is uitsluitend te gebruiken door voetgangers. Zelfs een rijwiel kan niet worden meegenomen. Gewoonweg vanwege het feit dat het bootje hier niet op berekend is. Er mogen zich slechts vier personen, per overvaart, op het voetveer bevinden. Meer is niet toegestaan en ook niet verantwoord. Eenmaal aan onze zijde springen we één voor één op het vlot. Een licht sprongetje doet het vlot al bijna kantelen. Gelukkig is het aan beide kanten vastgesjord met touw. Van die dikke joekels, waar je geen zak mee kan dichtknopen. Voor de veiligheid is het scheepje voorzien van twee hekken. Een aan de voorzijde en een aan de achterzijde. We sluiten de hekken als we aan de overtocht beginnen. Soepel trek ik aan het touw en de pont komt in beweging. Kleine rukjes zodat het scheepje rustig door het water glijdt. Het gaat prima op deze manier. Weldra zijn we aan de overzijde en een spannende belevenis is voorbij.

Bij een kinderboerderij zitten enkele ouders op een picknickbank in het zonnetje. Gezellig met elkaar te praten, terwijl hun kinderen meer interesse tonen voor de geitjes en lammetjes. Ook een hond heeft interesse in twee lammetjes. Achter een afrastering staat een bordercollie te kwispelen met z’n staart. Z’n snoet drukt tegen het gaas. Spelen wil hij met die andere viervoeters. Zowel de hond als de lammetjes zijn bijna even groot en ook van dezelfde kleur. De twee lammetjes zijn eveneens geïnteresseerd in die vreemde soortgenoot. Bijna hebben ze elkaar gevonden, maar de angst is toch groter dan de belangstelling en de schaapjes kiezen voor het zekere. Een lang pad brengt ons bij de tuin van het provinciehuis. Over een brug wandelen we naar het centrum van de stad. De plek waar we vanmorgen onze tocht zijn begonnen. Nog even krioelen door enkele straten en dan staan we op het stationsplein. Door het venster van het stationsgebouw zien we de intercitytrein in de richting van de Veluwe al klaar staan. We hoeven ons dit keer niet te haasten en we hebben nog enkele minuten voordat de trein vertrekt. Even later blaast de conducteur op een fluitje en de trein komt in beweging. Nu kunnen wij onze onderdanen wat rust gunnen. Met een intens tevreden gevoel blikken we terug op een mooie dag en op een eveneens mooie wandeling. Toch nog een kleine kanttekening. De uitzetter had de routebeschrijving iets concreter moeten omschrijven. Voor iemand die de omgeving goed kent, is het allemaal gesneden koek. Maar als je onbekend bent met de situatie ligt het toch iets anders. Een verkeerde beoordeling of interpretatie is dan gauw gemaakt. Hoe dan ook, we zijn er uitgekomen. Niets dan lof over de wandeling en de omgeving.

Slot