Grenzen verleggen
Er zijn lopers die de 200 m. net genoeg vinden en die bij afstanden van meer dan 400 m. de tram nemen. Na één rondje op de baan ben je immers weer terug op hetzelfde punt, waarom zou je dan verder lopen? Deze mensen zijn verslaafd aan kunststof en allergisch voor asfalt. Zelfs de krachttraining doen ze binnen reukafstand van de baan, om hun kunststofshot niet te hoeven missen. Het idee dat ze een duurloop op de weg moeten doen, bezorgt ze grijze haren, van een marathon krijgen ze nachtmerries. Deze categorie tref je vooral aan in de groepen van Els van Noorduijn en Rob de Weger. Een enkeling snuffelt wel eens aan de wegatletiek (Ewald Engelen in de Vondelparkloop) maar keert snel terug naar hordes en verspringbak.
Er zijn ook lopers die weliswaar opzien tegen de marathon, maar die zich één of twee keer per jaar wekenlang van alles ontzeggen om deze beproeving te ondergaan. Ze onderwerpen zich aan bizarre schema’s ( tempoloopjes van 12 x 800 m, duurlopen van meer dan twee uur), en lopen minimaal 5 x per week om die 42 km. maar te halen. Voor hen is de marathon net zoiets als de tandarts: je weet van tevoren dat het pijn gaat doen en je bent blij als het weer achter de rug is. De meeste wegatleten, onder wie ikzelf, behoren tot deze groep.
Maar je hebt ook atleten voor wie de marathon iets vanzelfsprekends is: het hoort erbij, net zoals de files bij knooppunt Muiderberg: als je er eenmaal in zit, weet je niet beter en voor je het weet, is het weer voorbij. Bovendien komt er altijd weer een nieuwe. Voor duurlopen van 3 ½ uur draaien zij hun hand niet om. Zij zien de marathon als training voor de 60 van Texel of de 50 van Eemmeer. Deze categorie is vrij zeldzaam maar binnen AV’23 is zij goed vertegenwoordigd. Afgelopen zondag liepen Johan van Steen, Albert Hingstman, Paul Wiering en Irene van Wijk de Drents-Friese Woldmarathon, terwijl zij eind januari nog de Midwintermarathon van Apeldoorn hadden gedaan en tussendoor nog de 30 van Schoorl hadden gelopen. Regelmaat is het motto: kijk maar naar Paul Wiering: liep hij in Apeldoorn 3.46.59, afgelopen zondag had hij op 6 seconden na dezelfde tijd: 3.46.53!
Ik moest aan deze groep denken toen ik afgelopen zondag na de 20 van Alphen een flyer in handen kreeg gedrukt over de ‘2e Self-Transendence loop’ die op 28 april a.s. in het Amsterdamse Bos wordt gehouden. Je kunt kiezen tussen twee afstanden, 50 en 100 km. De start van de 100 km. is om 8.30 u. Voor 22.00 u. moet je binnen zijn. Je loopt rondes van 2,24 km. In totaal dus 44,6 rondjes voor de 100 km.! Dat is nog eens wat anders dan 12 x 800 m.! Weliswaar loop je ‘op een lommerrijk parcours in het Amsterdamse Bos’ , maar wel ‘met een klein klimmetje.’ Zou dat de skihelling zijn? Sinds de Phanos Boscross van januari weet ik wat dat betekent: toen ging ik twee keer met het snot voor ogen deze glibberhelling op en vroeg ik me af welke midlife-crisis me ertoe bracht om me zo uit te sloven. Nu weet ik waarom. De filosofie achter deze loop is ‘self-transcendence’ of zelfoverstijging: dit betekent ‘het voortdurend verleggen van je eigen grenzen. Het betekent dat we het beste in onszelf naar voren proberen te brengen.’
Dit doet me denken aan het oud-Griekse begrip van ‘hybris’ oftewel overmoed: stervelingen die hun grenzen te buiten gaan en zich niet aan de door goden ingestelde wetten houden, worden onherroepelijk gestraft. In de kleine lettertjes achter op het inschrijfformulier wordt hier gelukkig voor gewaarschuwd: ‘ik ben op de hoogte van de risico’s die deelname aan dit evenement met zich meebrengt. Ik zal gehoor geven aan de aanwijzingen van de race officials’.
Het gedachtegoed achter deze loop gaat terug op de sportman, musicus, schrijver, kunstenaar en spirituele filosoof Sri Chinmoy. Meer over hem en zijn ideeën kun je lezen op www.srichinmoyraces.org/nl. Hier vind je ook de aankondiging van de langste gecertificeerde wegwedstrijd ter wereld: de 3100 mijl oftewel 4988,97 km. van New York. Deze race gaat over 5649 rondes van 883 m. Je wordt geacht deze binnen de 51 dagen te volbrengen. Dat betekent 97,69 km. per dag! Als je dan nog niet het beste in jezelf naar boven hebt gebracht, dan weet ik het niet!