Herentals, België

Het afbreken van de Kennedymars van Hilversum is bij mij niet ingeslagen als een bom. Welnee, waarom ook. Vroeger dacht ik daar wel eens anders over. Nu niet meer. Dat is nu juist het verschil tussen rationeel en sentiment. Inmiddels ben ik weer een aantal bezoekjes bij de fysiotherapeut rijker. Voor de tweede maal is een lendenwervel op z’n plaats gezet. Tja, er zijn leukere dingen dan zo’n behandeling. Gelukkig is er ook nu geen uitstraling naar de benen. Toch moet je voorzichtig zijn met een overmatige inspanning. En zeker na zo’n ellendige blessure waarbij je je been moeilijk kan verplaatsen. En dat voor een wandelaar. Die doet niets anders. Na twee weken voorzichtig bewegen schijnt het nu beter te gaan. De hevige pijn in m’n hamstring lijkt voorbij. Desondanks moet ik oppassen. En toch, tóch blijf ik positief. M’n fysiotherapeut vindt het prima als ik a.s. zondag een 5000 meter baanwedstrijd ga snelwandelen. Dit kan ik doen in het Belgische stadje Herentals. Ja precies, daar waar we vorige maand een clinic, training en wedstrijd hebben gehouden bij Peter Van Hove. Nu is Peter weer de man die deze wedstrijd op de kalender heeft gezet. De enige baanwedstrijd snelwandelen in Vlaanderen. Om dit initiatief te ondersteunen is dit mij een lange reis wel waard.

Op pinksterzaterdag reizen we met de trein naar het zuiden. We doen dit niet alleen. Oh nee, de trein is afgeladen met reizigers, die de bestemming Pinkpop in Landgraaf hebben. Tja, voor een overvolle trein zijn ook leukere dingen te bedenken. In Den Bosch zijn we verlost van de meute en op een nettere manier worden we naar Tilburg vervoerd. Aldaar stappen we over voor een busrit naar Turnhout. Exact een uur later staan we in de speelkaartenstad Turnhout. Om de stad een beetje beter te leren kennen maken we de historische stadswandeling ‘Turnhout terminus’. Op de Grote Markt raken we verzeild in de Ronde van België, een wielerklassieker over vijf dagen. Vanaf de Grote Markt wordt er een tijdrit over 20,5 km verreden naar Arendonk. Elke minuut start er een renner onder enthousiaste toejuichingen van het toegestroomde publiek. En dat zijn er veel, want de wielersport leeft in België. Rijen dik staan de supporters achter de dranghekken. En niet te vergeten de toehoorders, die zich achter een koel pintje op de zonovergoten terrasjes een plaatsje hebben verschaft. Tussen de menigte zoeken wij onze weg naar de stilte. En dat lukt. De wandeling laat ons allerlei interessante plekjes van de stad zien. De meeste indruk maakt het Begijnhof op mij. {quote}Nepomuk tegen eerroof en kwatongerij{/quote}Ik ken het Begijnhof van Amsterdam. Maar hier. Tjonge, jonge wat leefden hier een Begijntjes in vroegere jaren. Aan een gevel van een pand hangt een beeld van Johannes van Nepomuk. Volgens de legende wilde hij het biechtgeheim niet schenden en aan koning Wenceslaus niet prijsgeven, wat diens vrouw hem gebiecht had. Daarom werd hij van de Karelsbrug in de rivier de Moldau geworpen en verdronk. Het beeld van Nepomuk symboliseert de beschermheilige tegen eerroof en kwatongerij.

’s Avonds zitten we op het terras voor onze hotelkamer. Het hotel is een voormalige loods naast het station van Turnhout. Waar eens dozen en kisten lagen opgeslagen bevinden zich nu 39 sfeervol ingerichte hotelkamers. Het terras was vroeger de ingang naar het pakhuis. Een vrachtwagenchauffeur kon de laadklep van z’n oplegger op de verhoogde muur neerleggen en direct z’n lading vanuit de truck de laadruimte in schuiven, of omgekeerd. Aan de achterzijde van het gebouw vertrekt eenmaal per uur een stoppertje via Herentals naar Antwerpen. De volgende morgen komt Peter Van Hove ons ophalen voor de wedstrijd. Het is zijn wedstrijd bij een meerkamp van z’n vereniging. Het aantal snelwandelaars voor de wedstrijd valt helaas tegen. Vanuit Nederland zijn Bernard Krabbendam en Hans van Wakeren gekomen. Ook is het voor onze Zuiderburen moeilijk om een snelwandeljury op de been te brengen. Deze tak van sport is in de loop der jaren, vanwege gebrek aan belangstelling, tot een laag niveau gezakt. Peter hoopt hier verandering in te brengen en doet daarvoor zijn uiterste best. Tja, het is een taak voor Hans of mij om te gaan jureren. Eigenlijk willen we beide graag lopen. Toch geef ik mijn snelwandelvriend de voorkeur om te lopen. Hij is over het algemeen vaak onderweg voor z’n werk en kan niet altijd op een wedstrijd verschijnen. Dus, ik mag met z’n eega Sjanie en een Vlaming de kaarten hanteren.

Om twee uur wordt het startschot gelost en tien atleten stuiven weg. Het is Dirk Bogaert die er als een speer vandoor gaat. In korte tijd heeft hij afstand van al z’n opponenten genomen. Hij gaat oerend hard. Een Waalse scheidsrechter geeft de voorkeur om z’n pupillen aan te moedigen. Had hij dit niet gedaan, dan stonden er elf atleten op de baan. De temperatuur schommelt rond de 27 graden en het is warm. Hier hebben de atleten ook last van. Er is slechts een sponspost ingericht. Een drinkpost zou meer dan gerechtvaardigd zijn. Maar ja, er is anders besloten. Peter Van Hove probeert aansluiting te vinden bij z’n trainingsmaatje. Maar die is enkele maatjes te groot voor hem. Toch doet Peter z’n uiterste best. Liesbet De Smet draait ook prima. En Hans van Wakeren probeert een duel uit te vechten met Kris Hazenbosch. Dirk Bogaert wint de wedstrijd in 25:39,80. Peter Van Hove komt net onder het half uur en weet een tijd van 29:50,10 op de klok te zetten. Liesbet heeft verstandig gedraaid met deze plotselinge hitte. Na 30:25,67 passeert zij de meet. Hans van Wakeren heeft het moeten afleggen tegen Kris Hazenbosch. Kris finisht in een tijd van 31:40,07 en Hans na 32:03,32. Hans’ keel had na afloop van de wedstrijd meer weg van een vel schuurpapier, omdat er geen drankpost aanwezig was. Bernard Krabbendam heeft 3000 meter gesnelwandeld. Ook voor hem is het terugkeren na een blessure. Wat zijn die oudjes toch snel geblesseerd. Ik herken het. Onkruid vergaat niet.