Iiiiiiiiiiiiii’m bahack !!!!

Wat een mooie dag. Wat een ongelooflijk mooie dag. Na 2 jaar emmeren met een rotte achilles durfde ik vandaag weer mee te doen aan de Nescioloop. 7.5km lopen over een prachtig parcours georganiseerd door mensen die we allemaal mogen bewonderen voor hun inzet. De sfeer was fantastisch……. misschien ook omdat ik het zo lang gemist had….. ja, misschien wel daarom, maar de sfeer was gewoon geweldig. Veel te mooi weer, veel mensen die er zin in hadden, top. Het was zomer in de lente, niet alleen op de thermometer, maar ook op de gezichten van de mensen.
Na wijselijk warmgelopen te hebben in plaats van te ouwehoeren met jan en alleman mochten we naar de start. Geen Amsterdam Zuid / Vondelpark geduw, iedereen ging netjes klaarstaan. Opgewonden over mijn hernieuwde kansen en vol goede moed stond ik op de eerste rij. Naast me stond een jongen in joggingbroek op zaalvoetbalschoenen en een oud t-shirt. "Mooie schoenen" zei hij tegen me. Klopt, had ik net tijdens een werkbezoek aan New York gekocht. "Kan jij wel lopen op die schoenen??" vroeg ik aan hem. Het antwoord was een lang verhaal. Hij voetbalt veel bij zijn club en op straat. Lopen vind ie leuk, maar niet leuk genoeg. Vorig jaar had ie voor het eerst 5km gelopen en hij had gewonnen in een tijd van 16:51min. Ik slikte bijna mijn tong in. Hij is 15 jaar, loopt nooit en toch harder dan 95% de meeste enthousiastelingen die veel geld aan schoenen , hartslagmeters en andere gadgets uitgeven. Als het echt zo is, dan kan die jongen zomaar een heleboel van wat de meesten van ons eigenlijk willen kunnen.
Het startschot klonk, mijn eerste in 2 jaar. De joggingbroek werd snel weggedragen door de voetbalschoenen. Er bleven er een maar een handjevol voor me lopen, de rest bleef ik vrij makkelijk voor. Met een eerste kilometer die 15 seconden sneller ging dan verwacht, voelde het zog goed aan. De joggingbroek en de 2 medekoplopers waren al uit zicht verdwenen. Het was warm, iets te warm. De Nesciobrug is een briljante klim in het parcours, een erg on-Hollandse knobbel in een echt Hollands loopje. Halverwege, aan de andere kant van de brug ligt het keerpunt. Ik zwaai naar de joggingbroek en moedig hem aan. Hij hoorde het volgens mij niet, of wilde het niet horen want ik ben niet cool genoeg. Whatever. Terug de brug over merk ik dat ik lekker vooraan lig en de kilometertijden goed kan vasthouden terwijl ik constant alleen loop. En zo gaat het verder naar de finish. Mijn psyche heeft altijd de neiging om mijn benen te demotiveren in de laatste 10 minuten van elke loop. Het is alsof er een duvel op de ene, en een engel aan de andere kant op mijn schouders zitten. De duvel vindt het mooi geweest, de engel moedigt aan. Ik heb naar die fijnert geluisterd, hoewel die gehoornde knuppel veel lawaai maakte.
Precies 18 seconden boven mijn (in gedachten) maximale mogelijkheid kwam ik over de finish. Veel publiek, perfecte organisatie maar ik was toch wel he-le-maal stukkies. Oh oh oh, wat deed het in ene pijn in mijn zij. Eenmaal op adem zag ik joggingbroek junior met zijn moeder staan napraten. Hij had de pest in, want hij had kunnen winnen, maar was "slechts" 2e geworden. Hij wist niet in wat voor tijd, maar hij dacht rond de 27 minuten. Omdat hij slechts in voetbal geinteresseerd is, heb ik met al mijn charme geprobeerd zijn moeder te bewerken om hem toch een keer te laten lopen bij AV23. Hij voetbalt om de hoek van ons clubbie, dus waarom niet. Een keer proberen kan geen kwaad, hij loopt nu toch ook, dus stiekem vindt ie het best wel leuk. Of het gewerkt heeft weet ik niet want veel charme kan ik met schuim op mijn waffel, een compleet verward hoofd en krom van de nasteken in mijn zij niet uitgestraald hebben naar zijn moeder.
Als morgen de napijn uitblijft ben ik terug. Definitief!! Maar dan wel nog steeds heel heel heeeeeel voorzichtig opbouwen. En dan natuurlijk wel met de beperkingen van mijn eigen capaciteiten. Dat mannetje van 15 kan iets wat ik graag zou willen kunnen ……. maar da ga nie lukken. Misschien heb ik hem weten te overtuigen toch een keer te lopen op de baan, bij ome Bram Wasmemaar bijvoorbeeld. Heb je wel eens gelezen hoe Gerard Nijboer begonnen is?? Is een echte aanrader, moet je lezen. Klinkt verdacht veel als……………
Whatever, ik ben happy. Als ik morgen pijnloos opsta ben ik helemaal gelukkig!!