Laura Vegter (43)

door Monique Admiraal

Zij houdt van de natuur, het buitenleven en fysiek bezig zijn. Daarom traint zij bij de Flevoparkgroep. Een hardloopgroep bij AV’23 waar we niet zoveel over horen en waar meer aandacht voor zou mogen zijn. Een gezellige groep waar Laura zich heel welkom voelt. Laura is stadssocioloog maar voelt nu meer verbinding met de natuur dan met de stad. Kortgeleden verscheen haar boek ‘Naar de aarde’, een persoonlijk boek met negen interviews met mensen die de stap hebben durven zetten om groen te gaan pionieren. Zij is een denker, rustig, en in balans. Alles wat ze zegt is weloverwogen en goed geformuleerd.

Flevoparkgroep

“Ik train sinds mei 2019 bij de Flevoparkgroep, dus een maand of tien. Tjitske Kooistra die om de week training geeft met Ingrid Coster was een collega van mij. Zodoende was ik op de hoogte van het bestaan van de groep. Ik ben een jaar geleden naar een Flevopark happening (de Dag van het Park) geweest, daar kreeg ik de flyer van de training weer onder ogen. Ik had zin om meer in het park te zijn en te bewegen, zo kwam ik op het idee om met deze hardlooptraining mee te gaan doen. Ik was nooit zo’n vroege vogel, dus om half tien gaan trainen, was wel een dingetje. Maar in de loop van de weken wende ik eraan en nu vind ik het juist heel fijn. Het helpt mij als freelancer om de structuur in de week te behouden.”

-Wat vind je leuk aan de training?- “Nummer één is dat ik om half tien in het park sta. Ik geniet met volle teugen van hoe het park eruit ziet, dat het met elk weer en in elk seizoen een beetje anders is. Ik vind de training heel fijn, precies goed voor mij, op mijn niveau. We doen spierversterkende oefeningen en bouwen de conditie op door het hardlopen. Ik vind het bijzonder dat de sfeer in de groep zo goed is. Het is een soort gemeenschap van vrouwen die elkaar steunen en tegelijkertijd ook openstaan voor nieuwe mensen. Ik waardeer de warmte van de groep.”

-Er mogen geen mannen meedoen……- “Ik vind het zo leuk dat iedereen welkom is; jong of oud en sportief of minder sportief, vrouwen van verschillende culturen. Er traint een Arabische vrouw mee die heel welkom is. Zij komt dan in een speciaal soort rok over een broek en als we gaan hardlopen, trekt ze die rok uit. Ik denk niet dat zij mee zou trainen als er ook mannen bij zouden zijn. In onze groep zijn veel mensen met blessures, die gaan meestal wandelen met elkaar. Voor mannen is de training sportief gezien misschien te licht.”

-Hoe merk je dat je beter wordt?- “Doordat we als we een interval doen (dat betekent afwisseling van sneller naar minder snel en weer sneller rennen), ik het programma nu kan volhouden en aaneengesloten kan blijven lopen.”

Ingrid en Tjitske

“Ik vind ze allebei heel prettig, ze hebben hun eigen stijl en ze dagen je allebei uit. De lessen zijn creatief, ze verzinnen elke week weer een ander soort les. Een circuitje, dan weer op het gravel van het naastgelegen sportveld, een volgende keer onder het viaduct (als het regent), dan weer het rondje langs de vijver. Zowel Ingrid als Tjitske dagen je uit, maar letten er zeker op dat je binnen je grenzen blijft. Wat ik niet wist (en wat ik nu heb geleerd), is dat er zoveel techniek komt kijken bij hardlopen.”

Andere beoefende sporten en sport in de familie

“Ik heb tien jaar lang karate gedaan bij een vrouwenvereniging in de Pijp. Ik heb een tijdje Chi Kung gedaan, dat is een Oosterse bewegingsvorm. Het gaat daarbij om de energiebanen in je lichaam. Meestal ben ik van de rustige sporten, ik doe ook veel aan mediteren. Verder doe ik Yoga bij het Universitair sportcentrum. Yoga is fijn, want je wordt er flexibel van en ik doe een speciaal soort vorm die goed is voor mijn rugklachten: critical alignment. Een reden dat ik wilde gaan hardlopen is dat alleen maar yoga zelfs mij te sloom werd

Vroeger heb ik aan ballet en turnen gedaan. In turnen was ik wel een tijdje best goed, mijn favoriete onderdeel was denk ik de trampoline. Mijn broer klimt en is heel sportief. Hij fietst voor zijn werk van Leiden naar Den Haag. Mijn ouders zijn al wat ouder, mijn moeder doet veel aan Yoga en mijn vader doet Tai Chi. Hij fietst veel en maakt elke dag tochtjes. Ik heb het sporten wel van huis uit meegekregen.”

School/studie/beroep

“Ik kom oorspronkelijk uit Noordwijk, ben in Amsterdam terecht gekomen door mijn studie Sociologie, richting stadssociologie. Na mijn studie was het best even zoeken, ik had niet gelijk werk. De eerste baan die ik kreeg was als eindredacteur van ‘Sociologie Magazine’. Het was echt een kans die mij gegeven werd en ik heb het vak van schrijven in de praktijk geleerd. Ik heb van huis uit een taalgevoel en familieleden die veel schrijven.

Na deze baan ben ik bij SCIP gaan werken. SCIP betekent ‘Stichting cliënt gestuurde initiatieven en projecten’. Het is een organisatie voor en door mensen in de psychiatrie. Er zijn ook een paar betaalde krachten in dienst en ik was projectondersteuner bij een van de projecten. Mijn taak was om vrijwilligers te coördineren, te begeleiden en te ondersteunen. Wij hebben bijvoorbeeld onderzocht welke mogelijke woonvormen er zijn voor mensen met een psychiatrische aandoening. Deze informatie plaatsten wij op de website Ervaringswijzer.nl, waarbij de bedoeling is dat mensen geïnformeerd worden vanuit cliëntenperspectief en elkaar helpen. Daarbij deden we interviews en nodigden we mensen uit om reacties te plaatsen.

Op een gegeven moment vond er een omslag plaats bij SCIP en moesten werknemers hun taken anders gaan inrichten. Ik had in die tijd steeds meer freelance klussen, zowel binnen als buiten de organisatie. Ik wilde mij los gaan maken van de stad, besloot mijn baan op te zeggen en freelance te gaan werken. Dan was ik vrij! Vanwege mijn wens om in een groenere omgeving te wonen en werken, bedacht ik dat ik groene pioniers zou kunnen interviewen om te vragen hoe zij dat hadden aangepakt. Hiermee ontstond mijn idee voor mijn boek ‘Naar de Aarde’. Het boek gaat over je hart volgen, meer in verbinding met de natuur leven en hoe je dat doet.”

Meer informatie vind je via deze site: https://naardeaarde.com/het-boek/

Groene pionier

“Voor mij is dat iemand die iets vernieuwends heeft ontwikkeld, waardoor we meer in harmonie met de natuur kunnen leven in plaats van dat we de natuur gebruiken en uitputten. Voor mijn boek benaderde ik mensen die mij verrasten, die iets nieuws durfden te doen. Iedereen bedenkt zijn eigen vorm van groen pionieren die bij hem of haar past. Mijn eigen vorm is het schrijven van dit boek geworden. Ik hoef niet precies te doen wat de pioniers in mijn boek doen, ik ambieer vooral de vrijheid waarmee zij hun leven vormgeven. Ik zou de stad wel uit willen, mijn ideaal is om landelijk te wonen in een betrokken woongemeenschap.”

Favoriete TV programma

“Ik kijk geen TV. Ik lees ook geen kranten. Het nieuws volg ik af en toe via de radio, dat vind ik meer dan genoeg.”

Andere hobby’s

“Sinds kort doe ik weer aan dansen: biodanza, op blote voeten. Je maakt contact met jezelf en met elkaar. Verder wil ik zoveel mogelijk buiten zijn. Ik help bijvoorbeeld ook in buurtmoestuinen. Het is heel leuk dat je samen groenten teelt, buiten kookt van de oogst en vervolgens met elkaar eet. Ik wil graag in de natuur zijn, maar ik ben niet supersterk, dus ik ben geen bergbeklimmer, mountainbiker, racefietser of wintersporter. Ik geniet van kleine dingen, zoals naar een bloem kijken. Daarom vind ik de stad nu ook te heftig, voorheen kon ik mij beter voor de drukte afsluiten.”

Robin Bogaard, atleet van de maand maart

“Toen ik kind was, kwam atletiek niet in mijn repertoire voor om te gaan doen. Ik vind het wel heel leuk dat iemand op die leeftijd al langere afstanden hard kan lopen.” -Robin is A1-pupil en is specialist op de 1000 meter.-