Meanderen langs de Maas, deel 6, Slot

Etappe 4, Afferden-Nijmegen, 40 km.

Vandaag is het de laatste wandeldag en na zo’n 40 km zal ik dan de Vierdaagsestad Nijmegen binnentreden. Maar voorlopig is het nog niet zover. Voor de laatste maal tuigen we het rijwiel met al haar bagage op. Ook het mandje met regenkleding en het voedsel is erop bevestigd. Aangezien de veerpont pas om 09:00 uur haar eerste vaart maakt en het aanloopstuk er naar toe slechts 1½ km bedraagt, verlaten we om 08:45 het hotel. Toch komen we nog iets te vroeg aan, want de veerponthouder is z’n vaartuig voor de afvaart aan het gereed maken. De brandblusser wordt geïnstalleerd, de robuuste touwen waarmee de pont ’s nachts ligt vastgesjord worden losgemaakt en nog een tal van zaken maakt de man in orde. Dan gaat de slagboom omhoog en we kunnen de pont betreden. Naast ons gaan er nog twee wandelaars, die het Pieterpad wandelen, mee. Het is koud en dat merk je pas als je niet loopt. Het ratelend geluid van de ketting, die zorgt dat de pont door de stroming niet afwijkt, verstoord in mindere mate de ochtendrust. Vijf minuten later staan we aan de overzijde en we kunnen nu met de wandeling beginnen. Meteen gooi ik het tempo er in, want het is behoorlijk fris. Na enkele minuten voel ik de kou niet meer. Het zonnetje breekt voorzichtig door het wolkendek en het is genieten. Op afstand passeren we de plaatsen Sambeek en Boxmeer. Bij een stuw gaat het asfaltwegje over in een graspad. Nu maar hopen dat er straks geen hek staat zodat Cisca met haar rijwiel niet verder kan. Dan zijn we verplicht om te draaien en een andere weg te zoeken. Het graspad is fantastisch. Heerlijk om te lopen en het uitzicht is adembenemend. In de verte komen twee mountainbikers ons tegemoet. Dit zou betekenen dat we geen problemen hebben met hekwerken of dergelijke. Als ze naderen besluit ik het hen toch maar te vragen. Geen enkel probleem, krijgen we te horen. Oké, dat is een pak van m’n hart. Op het pad passeren we ook twee hondenbezitters. Het is natuurlijk ook een heerlijk gebied voor deze viervoeters.

Onder een viaduct passeren we de snelweg A77 en het onverharde pad eindigt bij een veerhuis. Daar gaat het pad over in een asfaltwegje. Tja, wat moet ik eigenlijk met m’n topografische kaarten. De werkelijkheid is niet conform meer met de ingetekende paden. Langs de kant van de weg zie ik een bord met allerlei fietsknooppunten. Aldaar bestudeer ik de gegevens. Dan besluit ik om een van die fietsroutes te gaan bewandelen. We volgen de bordjes en komen tenslotte bij de Maas uit ter hoogte van de plaats Gennep. Het is wel een heel stuk afwijkend van m’n eerdere plannen. Aan de voet van de brug bij Gennep bevindt zich een veerhuis. Het restaurant is geopend, maar het is nog redelijk vroeg. Toch besluit ik om even een stop te maken. Een lekker bakkie koffie gaat er altijd wel in. Het panorama op de rivier is geweldig. De fiets heeft Cisca tegen een paal geparkeerd. In alle rust genieten we van de koffie. We houden het slechts bij één kopje. Via rustige paden komen we bij de plaats St. Agatha. Langs het klooster gaan we op weg naar de plaats Cuijk.{quote}de werkelijkheid is niet conform de ingetekende paden{/quote} Een fietspad over de dijk volgen we over enige kilometers. De torentjes van de markante kerk van Cuijk houden we in het vizier. Dan staan we bij de veerpont. De allerlaatste tijdens onze wandeling. Het is bekend terrein, want ieder jaar wandelen wij hier tijdens de Vierdaagse wandelmarsen. De pontonbrug ligt er nu niet, we moeten wachten op het veer. Zoals vaak ligt die aan de andere oever afgemeerd. Langzaam vaart de boot in onze richting. Een groep toerfietsers als passagiers.

Over de Cuijkse Steeg begeven we ons naar Limburgs noordelijkste plaats Mook. Ik kan dit gebied wel dromen. Hier heb ik zoveel wandelingen gemaakt, maar het verveelt niet. Het blijft een schitterende omgeving. Onder een spoorbrug blijven de dijk volgen. Hier splitst de Maas zich. Wij volgen het pad langs het Maas-Waalkanaal tot aan de plaats Malden. Bij een mij bekend restaurant nemen we onze laatste rustpauze tijdens deze tocht. Op het terras bel ik mijn wandelvriend Cor van Wijnen die in het nabijgelegen Groesbeek logeert. Hij is verrast mij te horen en had graag een aantal kilometers met mij mee willen wandelen. Ik leg hem uit hoe ik het laatste stuk naar Nijmegen loop. Daarna nemen we afscheid en wij gaan weer op pad. Ten oosten van Malden gaan we door het bos en langs het militair oefenterrein Heumensoord. Op het pad wijk ik uit voor een fietser. Het pad is smal en gezamenlijk moeten we eruit komen. Dan hoor ik achter me een fietsbel klingelen. Het is Cor die mij toch even komt opzoeken. Een aantal kilometers rijdt hij met me mee en gaat daarna weer huiswaarts. Langs de gebouwen van het Universiteits Medische Centrum St. Radboud naderen we het centrum van de stad. Vervolgens slaan we bij de spoorlijn linksaf en lopen regelrecht op het station van Nijmegen af. Hiermee is de klus geklaard en we zijn allebei heel tevreden met deze korte, maar geslaagde wandelvakantie. Een wandelvakantie met een hoog koffie- en vlaaigehalte en iets meer dan 200 km. Zonder Cisca had ik deze tocht absoluut niet kunnen maken, want sleuren met zoveel bagage op je rug is niet aan mij besteed. Neen hoor, echt niet! Ook de inwendige mens moet regelmatig verstrekt worden en die momenten voelt Cisca altijd precies aan. Dank.