NKi meerkamp – Dag 1
Als enige vertegenwoordiger van AV’23 dit weekend op de NK meerkamp indoor spreekt verslaggever Theo Danes graag in de eerste persoon enkelvoud. Komt ie.. Mijn eerste dag was mooi. Ik genoot. En dat was precies wat ik me had voorgenomen na een paar teleurstellende wedstrijden waarin ik me soms radeloos afvroeg of ik mijn spikes niet aan de treurwilgen moest hangen. Maar dat soort gedachtes helpen geen sikkepit dus vandaag was ik goed.
De sprint ging in 7,66s, nog lang geen wereldtijd maar een tiende sneller dan vorig jaar en het was fijn om weer eens snelheid in m’n lijf te voelen. Ook het verspringen verliep veel beter dan vorige week waar ik in 6 pogingen niet verder kwam dan 6,33m. Nu kwam 6,62m op het scorebord met het besef dat het veel verder kon door een nipt ongeldige poging. Vanuit de kogelring stootte ik in poging twee 13,25m en daarna nog 13,34m: een persoonlijk indoor- en meerkamprecord en clubrecord. Bij de hoogspringmat besloot ik te experimenteren door mijn aanloop van voor 2007 weer in het leven te roepen. Dribbeltje, 4 passen gecontroleerd rechtuit, 3 passen knallen in de bocht. Wauw, dat voelde goed. Jammer dat 1,93m net niet lukte, hoogte zat maar mijn billen toucheerden de lat bij het dalen net hard genoeg om de lat te doen vallen. Opgeteld zijn deze prestaties 2789 punten waard, goed voor een 6e plek.
Tussendoor zag ik wereldtopper Eelco Sintnicolaas teleurgesteld afdruipen na een krampaanval in de kuiten op het eerste onderdeel. Ik zag Tim Dekker met een sixpack als Schwarzenegger op ramkoers om het nationaal juniorenrecord van dezelfde Eelco aan te vallen. Ik zag een weergaloze start van Pelle Rietveld die beloond werd met een persoonlijk record. Maar later zag ik stomverbaasd hoe zijn oneindig geachte energievoorraad uit hem wegvloeide na het tegenvallende kogelstoten. Ik zag de grote vriendelijke reus Adriaan Saman met handen als levende graafmachines kogels van 7,26 kilo behandelen als pingpongballen en 2,02m hoogspringen uit een dribbel 4-pas. Ik zag ietwat onhandige eerstejaars senioren die nog jongetjes leken en nauwelijks zwaarder oogden dan de kogels in hun handen. Ik zag mijn vader apetrots zijn op de tribune. Ik zag alles. Ik observeerde, presteerde en ik genoot. Man, wat is het meerkampen mooi.
Morgen dag 2. Horde, polsstok, 1000 meter. C’est tout.