Nogmaals een marathon in het Amsterdamse Bos, ook dat kan

Ongeveer 64 uur later staan we weer in het Amsterdamse Bos. Weer dezelfde route over 5 rondjes, maar nu met meer deelnemers. Allemaal VIP’s uitgenodigd voor Francis Spoelstra’s feestje. Vierenvijftig atleten staan te popelen om te beginnen. En dat is toch een respectabel aantal. Met deelnemers onder andere uit België, Duitsland, Engeland, Zweden en natuurlijk Nederland. Toch zijn er nog wat afmeldingen anders was de groep nog groter geweest. Het ultrawereldje is natuurlijk een aparte sport. Blessures zijn gemakkelijk opgelopen. Je hebt er namelijk kilometers de tijd voor. Maar is er een blessure, dan kan die soms langdurig en hardnekkig zijn. Vandaar het aantal 54. Op verzoek gaat een klein groepje met de bijna tachtig jarige Duitser Horst Preisler mee. De man heeft al meer dan 1900 ultra’s achter zijn naam staan en nu is zijn tempo niet meer je van het. Maar wat wil je als je meer dan 1900 ultra’s hebt gelopen en daarnaast bijna de leeftijd van 80 hebt bereikt. Dan heb je niet veel meer te willen en je bent blij dat je nog mee kan en mee mag doen.
Enfin, met 5 man wordt Horst begeleid. Verkeerd lopen kan hij dus niet, omdat wij het rondje afgelopen woensdag al vijf maal hebben gelopen. Rond 09:00 uur gaan we van start. Al spoedig blijkt dat het tempo niet bijster hoog is. Snelwandelen hoeft niet en wandelen ook niet. Het wordt dus ‘Kalverstraattempo’, maar dan wel met een snelheid als bij warm weer en koopavond. Het is moeilijk om bij elkaar te blijven. Willem wijkt niet van z’n zijde. Wij houden op het rondje van 8½ km zes pauzes. En groenvoorziening heeft ons daarbij geholpen met prachtige bankjes langs de route. Toch komen we binnen de 1 uur en 40 minuten terug bij de start. Daar is het inmiddels druk met hardlopers. Het is er gezellig en wij sluiten aan. Om 11:00 uur is de officiële start van de wedstrijd. Maar eerst wordt Francis en z’n ‘meisjes’ in het zonnetje gezet. Diverse cadeaus en bloemen worden overhandigd. Ook moet iedereen op de foto. En dat doen wij boven op het botenhuis aan het begin van de Bosbaan.

Dan wordt het startsein gegeven en iedereen gaat op pad. Samen ga ik met Willem Mütze snelwandelen. Precies zoals afgelopen woensdag. Toen hebben we in een strak tempo gelopen. Nu proberen we dat weer. Niet iedereen loopt de marathon afstand en er zijn ook deelnemers die één of meer rondjes lopen. Afhankelijk van conditie en trainingsarbeid. Eigenlijk constateren we meteen dat we niet de rij sluiten. Een vreemd gevoel, want meestal is dat in het begin ons plekje. Later als de vermoeidheid bij sommigen optreedt komen wij naar voren. Dat is het leuke van het spelletje. Het eerste rondje is voor mij noodgedwongen een interval rondje. Vijf keer zoek ik een mooie boom uit en dan moet ik weer versnellen om Willem bij te halen. Juist het versnellen gaat me prima af. Dat laatste is een goede training voor het NK-masters, die over 3 weken in Utrecht wordt gehouden. Bij de finish blijkt dat we bijna hetzelfde tempo als afgelopen woensdag hebben gedraaid. Maar het is pas het eerste rondje op snelheid. Gauw een verfrissing en een energiereep verorberen en dan weer op pad. Willem gaat meteen door en dus mag ik weer mijn tempo verhogen.

Even voorbij Boerderij Meerzicht hoor ik het getrappel van paarden en even later een soort tromgeroffel. Zouden dat de troepen van Wellington zijn? Het tromgeroffel komt af van een vrachtvliegtuig die de landingsbaan van Schiphol raakt en het getrappel van paarden is een groep ruiters die voorbij trekt. Eentje zwaait ons vriendelijk gedag. Dan bereiken we het kinderbadje en daarna gaan we de heuvel weer op. Ook het mooie steile brugje is weer in het parcours opgenomen. Wederom mogen we deze kuitenbijter vijf maal trotseren. Ook het tweede rondje op snelheid is een goeie. Wederom een vlak schema. Hoe doen we dat toch. Veel kletsen en toch het tempo er in houden. De overige twee rondjes worden een kopie van de andere rondjes. Met een voldaan gevoel hebben we de afstand van 42,195 km afgelegd. De meeste deelnemers zijn al binnen, maar niet iedereen. Dan komt het leukste van de dag. Jawel, weer een duik in de Bosbaan. Nu is de animo groter. En na het aftellen van Francis 10, 9, 8 et cetera springen we tegelijk in het water. Brrr…… wat is dat lekker. We moeten wel aandacht hebben voor de roeiers, want er worden op dat moment NK-wedstrijden geroeid. Toch heeft Francis ook dit voor elkaar gekregen. Sommige roeiers vinden het dapper wat wij doen. Zij blijven liever droog in de boot. Het is een prachtige afsluiting van een Vriendenloop en ook deze marathon hebben we maar meteen afgespoeld.