Noord-Hollandpad deel 1
De provincie Noord-Holland heeft in het jaar 2011 een prachtig wandelgidsje uitgegeven van een recreatieve wandeling vanaf het eiland Texel naar het oeroude vissersplaatsje Huizen aan het Gooimeer. De wandeling is in twee kanten beschreven, maar de hoofdroute voert de wandelaar vanaf het Waddeneiland in zuidelijke richting. We zijn niet tegendraads, maar toch willen wij het parcours andersom lopen. Waarom dan toch? Het antwoord is heel eenvoudig, omdat wij in het voorjaar op het eiland met deze lange afstand wandelroute willen eindigen. We hopen dan op mooi weer en kunnen aldaar een paar vakantiedagen aan de tocht vastknopen. In het winterseizoen, vaak met koude en sombere dagen, is de looptijd in combinatie met een flink aantal kilometers bij daglicht soms heel beperkt. En de plaats Huizen is per slot van rekening redelijk dicht bij huis. Dus kortere reistijden. Vandaar!
Gisterenavond konden wij na het weerpraatje de rugzak in orde maken en de wekker stellen op een voor ons iets onaangenamer tijdstip. Voor we gaan slapen zijn de voorbereidingen voor de tocht door mij afgerond. Even voordat de wekkerradio afgaat en muziek in de slaapkamer klinkt, zijn we reeds wakker. Een uur later zijn we op weg naar het station. Het is zondagmorgen en praktisch iedereen ligt nog lekker op bed. Althans zo schijnt het. Zoals de weerprofeten ons hebben beloofd dreigt het vandaag weer een grijze dag te worden. Maar zo lang er geen regen op aarde valt vinden wij dat niet zo erg. Ach, zo zie je dat een mens gauw tevreden is, nietwaar!
Precies een uur later staan we bij het busstation in Huizen. De buschauffeur vervolgt zijn weg. Wij zoeken ons pad naar de Haven waar de officiële route van het Noord-Hollandspad begint of eindigt, zoals u wilt. Het wandelpad is gemarkeerd met een unieke sticker. Een hulpmiddel voor de wandelaar om de paden gemakkelijker te vinden. Daarnaast is de routebeschrijving en de topografische kaartjes een goede leidraad. Met deze drie vormen van bewegwijzeren moeten we de route wel kunnen vinden. Althans dat hopen we maar. Een reeks plezierjachten geeft aan dat we bijna op de plaats van bestemming zijn. Ter hoogte van de kalkovens worden de eerste schreden, door ons, op het pad gezet. Al gauw wandelen we door het centrum van Huizen. Daarbij passeren we diverse oude boerderijen met riet gedekte daken. Het jaar is toch al een aantal dagen oud, maar de restanten van de afgeschoten vuurpijlen liggen nog met tientallen op de met klinkers bestrate wegdek. Het afsteken van vuurwerk geeft sommige mensen een enorme kick en misschien ook als een huis in de nabije omgeving een rieten dak heeft.
Vanwege de religieuze attitude zijn de winkels en horecagelegenheden hier op zondag gesloten. De rustdag wordt in ieder geval nog gerespecteerd. Voor ons een beetje pech, want we missen daardoor ons felbegeerde kopje koffie. Een drug waar ik bijna niet zonder kan. Krioelend door de rustieke straatjes komen we uit bij het Oude Raadhuisplein. Tot onze verbazing zien we dat Bakker Bart zijn deuren niet gesloten heeft. In de lunchroom bevinden zich enkele gasten en bij de toonbank mag je het zelfs redelijk druk noemen. En dat voor de zondag. Wij sluiten aan en niet veel later genieten we van een onverwacht bakje donkerbruin vocht. En natuurlijk zorgt Bakker Bart altijd voor iets lekkers bij de koffie. Voldaan gaan we daarna weer op stap.
Als we de laatste woningen van Huizen achter ons hebben gelaten draaien we het bos in en even later de heide op. We bevinden ons op de Tafelbergheide. Op de paden treffen we verschillende wandelaars aan en ook een aantal hondenbezitters die met gepaste trots hun viervoeter uitlaat. Het weer werkt niet geheel mee. Het is grijs, maar droog. Het is wel datgene dat de meteoroloog ons gisterenavond beloofd heeft. Ongestoord struinen we verder over de paden en we hebben prachtige vergezichten. Wel moeten we alert zijn voor boomstronken, want die groeien in veel gevallen kriskras over het pad. De Tafelbergheide gaat over in de Blaricummerheide. Vervolgens kruisen we onder een viaduct de autosnelweg A1 en lopen langs het oude militaire kamp Crailoo. Een stormbaan ligt er verlaten bij. Sommige toestellen zijn overwoekerd door planten en struiken.
Dan breekt voorzichtig het zonnetje door. Beetje bij beetje trekt het wolkendek open en kleurt de hemel blauw. Op de Bussumseheide is een van de paden afgesloten. Door natuurbeheer is er een natuurlijke versperring neergelegd. Tja, hoe je het wendt of keert, we hebben een klein probleem. Welk pad moeten we nemen? In eerste instantie volgen we een fietspad in noordelijke richting. Al gauw komen we er achter dat dat ook niet het juiste is. Dus omkeren en terug naar het bewuste punt. Even peinzen en dan maar op goed geluk een pad inslaan. Er zijn ook geen markeringen in het veld te vinden en de routebeschrijving is te summier. Snel komen we er achter dat het pad ook niet de juiste koers is. In de verte kan ik de zendmast van Hilversum waarnemen. Voor mij een baken. De persoon die de nazorg voor het wandelpad heeft is nog niet tot actie overgegaan. Enfin, voor mij wordt het gericht dwalen. Ik weet niet welk pad ik moet hebben, maar heb wel een idee.
Gelukkig hebben we in het verleden menige voetstap hier in de omgeving gezet. Dus, komen we er wel weer uit. Ben je hier niet bekend, dan weet ik het nog niet. Op een gegeven moment naderen we een kruising en we zien de bekende wandelsticker aan een paaltje. We zijn weer op het officiële pad terug. Echt een toevalstreffer. We hebben wel een aantal kilometers omgelopen. Maar dat schuiven we onder de noemer: ‘goede trainingskilometers’. Via een ecoduct, officieel geopend door Koningin Beatrix in 2006, kruisen we de spoorlijn Amsterdam-Hilversum en een provinciale weg. Aan de andere kant van dit ecoduct bevinden wij ons in een bosrijke omgeving, het Spanderswoud. Hier onderbreken we de route, omdat Cisca nog in een opbouwfase zit en we niet de boel moeten forceren. Langs de watertoren van Bussum wandelen we in de richting van station Bussum-Zuid. De watertoren is in 1897 gebouwd en had aanvankelijk een hoogte van 35 meter en een reservoir van 200 kubieke meter. Het reservoir is onlangs omgebouwd tot een bedrijventerrein waarbij de aluminium kap is vervangen voor een glazen ruimte.
wordt vervolgd