Oliebollenloop bij AV’23

Anders dan voorgaande jaren wordt de oliebollenloop dit keer niet ’s avonds maar overdag gehouden. Geen geharrewar met het avondeten en het parcours kan bij daglicht worden afgelegd. Misschien komen er daardoor meer atleten en atletes op deze informele loop af. Er is een keuze voor de afstand 5 en 10 km. Voor de jeugd is de loopafstand 2 km. En natuurlijk is er aan oliebollen en glühwein gedacht, want daar gaat het misschien in mindere mate om.

Rond half elf, een half uur voor aanvang van de duurloop, bestijgen wij de trap naar de kantine. Eenmaal boven is het een lege boel. Johan van Steen staat in de keuken in verband met de voorbereiding van het oliebollen bakken en Geline Kottier staat achter de bar. Zijn de lopers al op pad, is mijn eerste reactie. Normaliter komen de hardlopers hier ongeveer 10 minuten voor aanvang de kantine binnen. Dat is anders dan bij een landelijke vereniging wordt mij uitgelegd. En inderdaad na twintig minuten is de kantine lekker vol met atleten en atletes. Jong en oud, iedereen is er. Ik heb nog even een paar minuutjes om een babbeltje te maken met mijn vriendin Rietje Dijkman. Ze is er weer bij. Prachtig toch!

De deelnemers aan de 10 km duurloop vertrekken onder leiding van Tjitske Kooistra als eerste, al gauw gevolgd door de 5km-lopers, begeleid door Peter Groen. En dan is het de beurt aan de jeugd. Maar eerst wordt bij de kerstboom en de tafel waar straks allerlei lekkernijen op staan een fotootje gemaakt.

Over de Velibor Vasovicbrug verlaten we het grondgebied van Amsterdam en lopen over de Ringdijk-Oost naar het AJAX-pad in Diemen. De groep loopt nog redelijk samen, maar vooraan wordt het tempo er al flink ingezet. Voorzichtig worden we over de spoorwegovergang bij station Diemen geleid. En dan lopen we over de Ouddiemerlaan richting het Amsterdam-Rijnkanaal. We zien aan onze linkerhand een prachtige boerderij. Dat vond Rembrandt ook en heeft het bouwwerk aan het doek toevertrouwd. De boerderij heeft jaren geleden een flinke opknapbeurt ondergaan. Het ziet er schitterend uit. Alleen heeft de architect een walgelijk bijgebouw aan het hoofdgebouw laten plaatsen. Over smaak kan je twisten, maar dit moet mijns inziens na een forse slok op papier zijn gezet. Het is maar goed dat Rembrandt de aanbouw nooit heeft kunnen zien, want dan zou hij vast en zeker zijn ezel en schildersgerei hier niet hebben uitgezet.

Niet veel later bestijgen we de Nesciobrug. Ja die brug van die voorjaarsloop. Het beroepsverkeer ligt vrijwel stil op het water, er is geen schip in de nabijheid te bekennen. Dan zijn we aangekomen op de oude gifdijk, de Diemerzeedijk. De grond is een aantal jaren geleden gesaneerd in verband met de nieuwbouw van IJburg. Nu staat er een geheel nieuwe wijk van Amsterdam. Mooie huizen met een prachtig uitzicht op het water of op het natuurgebied. Net voor de woonwijk draaien we naar rechts. Ik ben zojuist van hardlopen op snelwandelen overgegaan en loop samen met Frans. De groep waarmee we begonnen zijn is helemaal uit elkaar gerekt. De voorste lopers zijn al niet meer in zicht, terwijl we een behoorlijk eind in de verte kunnen kijken. Samen lopen we heerlijk te praten en de kilometers glijden onder onze voeten door.

Als we bijna terug zijn bij de Nesciobrug wachten we op de laatste lopers. Bij de brug splitsen onze wegen. Frans en ik besluiten de route voort te zetten, terwijl de rest van de staartgroep weer terug gaat naar de atletiekbaan. Langs een aantal scheepswerven en een rij woonarken zijn we na verloop van tijd bij de Amsterdamsebrug aanbeland. Eerder hadden we nog een hardloper in het vizier, maar ook die is inmiddels uit ons gezichtsveld verdwenen. Boven op de brug komen we Paul Wiering tegen. Hij wacht op ons en is benieuwd naar z’n partner. Gelukkig kunnen wij hem vertellen dat zij zich in goed gezelschap begeeft en dat hij zich geen zorgen hoeft te maken. Gedrieën gaan we verder. Het tempo zit er goed in. Er wordt niet geforceerd en we hebben genoeg adem om een gesprekje aan te gaan.

Via het Flevopark keren we terug naar de Kruislaan en voor we er eigenlijk erg in hebben draaien we de Chris Bergeratletiekbaan op. Rustig wandelend doen we een rondje op de baan als cooling-down. Dan een warme douche en vervolgens ……… . Jawel Glühwein en oliebollen. Het is lekker druk in de kantine en iedereen geniet van het geserveerde en natuurlijk van het loopje. Het jaar is bijna voorbij. Nog een krappe 36 uur en we kunnen met een nieuw loopjaar beginnen. Tot slot een woord van dank aan het adres van Geline en Johan, want zij hadden hun zaakjes prima voor elkaar. Voorts wens ik iedereen een prettige jaarwisseling toe en een sportief 2013. Dat laatste gaat wel lukken, nietwaar!