Op stap met Frank van Ravensberg

Het kopje van dit artikel zegt al genoeg, want we gaan vandaag naar het Kopje van Bloemendaal. Niet voor een keer. Welnee, voor meerdere keren. Het is namelijk een van de krachttrainingen van Frank van Ravensberg.

Het verzamelpunt voor deze training is bij sportcomplex Tetterode, gelegen op de grens van de plaatsen Overveen en Bloemendaal. Tegen half tien zijn er 7 atleten, naast fotografe Cisca en trainer Frank van Ravensberg, die aan deze krachtproef willen meedoen. Om ons wat op te warmen drinken we eerst een kopje koffie of een glas thee Nadat iedereen in een sportoutfit is gestoken wordt de echte warming-up gedaan. Dit geschiedt hardlopend in de richting van de provinciehoofdstad Haarlem. Bij station Overveen wordt er overgeschakeld op snelwandeltempo. Het is even wennen, maar al gauw hebben we het ritme te pakken. Sommige dorpsbewoners kijken verrassend op als ze een kleine groep heupwiegend voorbij zien gaan.

Op de Brouwerskolkweg mogen we de eerste klimmeters voor ons rekening nemen. De groep ligt al aardig uit elkaar met Wilfried van Bremen, Herwin Weststrate en Rob Tersteeg in de voorste gelederen. Dan volgen Sandra Maas en Alex Wijsman. Even later is het de beurt aan Jan de Vos en Ilonka van Bemmel. Op een splitsing twijfelen Sandra en Alex welk pad ze moeten nemen. Ach, eigenlijk is dat een eenvoudige keuze. Ze kiezen voor het minst hellende fietspad in de richting van het spoorviaduct. Plotseling zien ze van rechts Herwin en Rob uit een halfverhard voetpad komen. Wilfried is dan al ver vooruit.

Ter hoogte van het spoorviaduct staat onze fotografe van vandaag. Het klikken van de camera betekent mooie kleurrijke plaatjes. Sommige atleten hebben een gezonde blos op hun wangen. Of is het van de gedane inspanning. Enfin, op dat punt wordt er op elkaar gewacht en als de groep compleet is, wandelen we rustig terug naar het sportcomplex. Daar aangekomen gaan we meteen verschillende oefeningen doen. Op de achtergrond slaan tennisspelers een balletje. Al gauw rollen de eerste zweetdruppeltjes over onze rug. En we voelen dat we al aardig wat arbeid hebben verricht.

Dan begint het echte werk. Gezamenlijk wandelen we naar de startstreep op de Hoge Duin en Daalseweg. De trainingspakken gaan uit en het zonnetje breekt voorzichtig door. Toch is de wind de enige spelbreker, maar we zullen het ermee moeten doen. De opdracht is vijf maal het Kopje bedwingen en liefst zo snel mogelijk. We worden door Frank gewaarschuwd dat we moeten opletten voor dalende wielrenners. Ook rijdt er ander gemotoriseerd verkeer. Dus oplettendheid is geboden. Toch doen we eerst nog enkele snelwandeldrills en dan begint het echte arbeid. Na het startsein gaat het in eerste instantie langzaam omhoog. Ter hoogte van de Midden Duin en Daalseweg is de stijging intensiever om ten slotte nog een steiler stuk te nemen om bij het Kopje te komen. Wilfried en Rob gaan wel erg hard van stapel.{quote}opletten voor dalende wielrenners{/quote} Dan is het de beurt aan Herwin, Sandra, Jan en Alex. Ilonka sluit de rij in een iets lager tempo. Per slot van rekening had ze vorige week een zware inspanning tijdens de 50 km in Weert. En de boog kan niet altijd gespannen staan. Rust inbouwen betekent ook trainen.

Boven op het Kopje is het keerpunt en we mogen dezelfde weg terug en daarna weer en weer en weer. Op de terugweg gaat het allemaal iets sneller. Toch is het moeilijk om op het steile stuk de techniek te behouden. Teruggekomen bij het startpunt noteert Frank alle tijden van de deelnemers. Hier mogen ze eventueel even op adem komen alvorens ze met de volgende ronde beginnen. Dat had Alex niet helemaal door, want onderweg bekeek hij een mooie boom van zeer dichtbij. Dit had ook na de finishstreep gekund. Maar ja, je moet het maar weten. Een enkeling neemt z’n rust voordat de volgende krachttoer ondernomen wordt. Naast de snelwandelaars is er een groep wielrenners die dezelfde krachttoer diverse malen uitvoeren. Ze staan bij het bestijgen rechtop op de pedalen. Naar beneden is het andere koek. Toch gaat alles gedisciplineerd onder de weggebruikers. Rob, Herwin en Alex nemen geen rust en leggen de vijf rondjes in een ruk af. Als Rob zijn missie heeft voltooid gaat hij met Ilonka nog een keertje mee naar boven. Hij kan er waarschijnlijk geen genoeg van krijgen en Ilonka bijstaan met haar laatste ronde is een bijzonder goede karaktereigenschap. Ook hier maakt Cisca van de atleten verschillende mooie plaatjes. Het traject van de eindstreep naar het sportcentrum wordt in een tergend langzaam tempo afgelegd. Afgepeigerd en drijfnat van het zweet wordt deze gang tenslotte door ieder ondernomen.

Tijdens lunchtijd wordt er nagekaart over deze mooie, maar wel zware training. We hebben meer dan anderhalf uur rust voordat we aan de middagtraining beginnen. Deze training bestaat uit een duurloop over 12 km.

Het startpunt van de duurloop is op het voetpad bij de Zeeweg ter hoogte van de watertoren van Overveen. Nu mag Frank ook zelf aan de bak. Er wordt rustig van start gegaan en de groep is gedurende de eerste kilometer compact. Tja, dan krijgen Wilfried, Rob en Frank het letterlijk op de heupen. Herwin, Sandra en Alex volgen waarbij Alex het tempo aangeeft. Jan laat een gaatje op het trio vallen en daarachter bevindt zich Ilonka. De Zeeweg is een lange weg met enkele flauwe bochten. De beplanting zorgt ervoor dat je niet kilometers voor je uit kan kijken. Uiteindelijk moeten we het voetpad verlaten en snellen verder over het fietspad. Alex heeft een gaatje geslagen op Sandra en Herwin. Terwijl Wilfried helemaal vooruit is. Rob en Frank laten hem uitrazen en volgen op gepaste afstand. Bij Bloemendaal aan Zee maakt de Zeeweg een haakse bocht naar Zandvoort aan Zee. De hoge flats zien we al van verre. Het fietspad is kaarsrecht en de wind is een storende factor.

We hebben een pracht zicht op de zee. De golven hebben witte koppen en slaan stuk op het strand. Aan de horizon ontwaren we enkele vrachtschepen. Er wagen zich weinig mensen op het strand, want het is behoorlijk fris tot vrij koud. Handschoenen zouden niet misstaan. Dan zien we aan onze linkerzijde het circuit. Geen coureurs, geen aërodynamische bolides, geen ronkende motoren en geen geschroeid rubber. Wel een eenzame wielrenner die tegen de wind in bokst en een kleine groep snelwandelaars die de grens van hun eigen kunnen opzoekt.

Vlak voor het plaatsnaambord van de badplaats is het keerpunt. Een markering is met krijt op het wegdek getekend. De snellere jongens komen op de terugweg de langzamere tegen. We zijn halverwege en gaan dezelfde weg terug. Een slecht beladen auto verliest door de wind een deel van z’n lading. Zo’n leuk beeld vind je ook bij het programma ‘blik op de weg’. De bijrijder stapt uit en rent naar de plek waar de spullen in de berm liggen. Na twee kilometer bereiken we Bloemendaal aan Zee en dan krijgen we de wind in de rug. Dat is maar even, want weldra bevinden we ons in het duingebied. Door de beplanting hebben we daar geen gemak van. Inmiddels zijn Wilfried en Rob weer omgedraaid om nog een paar kilometers aan de duurloop aan te plakken. Ter hoogte van de watertoren staat Frank, die als eerste is gefinisht, de atleten op te wachten. Dan is het een klein eindje naar het sportcentrum en daar genieten we van een heerlijke warme douche. Toch is er vandaag ruim 25 km onder de voetzolen doorgegaan. Misschien hebben we daar morgen nog plezier van. Toch nemen we nog even tijd voor een evaluatiegesprek en daarna gaat ieder tevreden naar huis.