Oudste huisarts van Nederland deed sportkeuringen voor AV’23

Het gaat te ver om te zeggen dat hij de clubarts van AV ’23 was. Maar in een ver verleden kon je toch niet om Nico van Hasselt heen. Voor de jaarlijkse sportkeuring moesten leden van AV’23 langs bij Van Hasselt, die nu bekend is als de oudste huisarts van Nederland.
Het bezoek duurde niet langer dan een half uur. Van Hasselt vuurde geroutineerd de gebruikelijke vragen af, controleerde de hartslag, voelde in de broek of alles goed zat en liet de wedstrijdatleten de verplichte kniebuigingen uitvoeren. Verliep dat goed, dan mocht je weer een jaar aan wedstrijden meedoen. Zo ging dat in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.

Van Hasselt was niet altijd goed te spreken over de conditie van de AV’23-ers. In 1976 kwam hij, zoals Jan Ludeker in zijn kroniek Driekwart Eeuw Sintels signaleert, tot de volgende aanbevelingen: ,,Betere schoenen dragen, rechtop lopen, beter de tanden en kiezen poetsen en vooral: vroeger naar bed!” Enige jaren later werd de keuring door de huisarts vervangen door de uitgebreidere SMA-keuring.

Wouter Merle, die meer dan veertig jaar lid was van AV’23, herinnert zich nog dat hij een knaak (2,50 gulden oftewel 1,15 euro) als eigen bijdrage voor de keuring moest meebrengen. Ook de inrichting van de wachtkamer van de praktijk aan de Van Boshuizenstraat in Buitenveldert staat hem nog bij.

Aan de wacht- en spreekkamer is sindsdien niet veel veranderd. Dat bleek uit de beelden van het televisieprogramma Nieuwsuur, waarin Van Hasselt deze maand werd geportetteerd. De dokter, inmiddels 93 jaar oud, heeft nog steeds geen computer op zijn bureau staan.

Sinds 1960 voert hij er samen met zijn vrouw zijn huisartsenpraktijk. Om zeven uur begint het spreekuur. ,,Expres zo vroeg dat niemand van school of werk hoeft te verzuimen”, zei hij in het dagblad Trouw. ,,Ik heb geen antwoordapparaat. We zijn 24 uur per dag, zeven dagen in de week bereikbaar.” Op vrijdagavond en zaterdagmiddag deed hij destijds die sportkeuringen. Nu gaat hij op zondagochtend naar het verpleeghuis om bij te praten met zijn patiënten.

Heel ver terug, in 1956, was hij even nog dichter bij AV’23. Toen had hij de mogelijkheid de praktijk van dokter Wagenaar tegenover het oude Ajaxstadion voor 108.000 gulden over te nemen. Maar zijn welgestelde familie was niet bereid de jonge Van Hasselt handje te helpen.

Het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd (dat was in 1989) was voor Van Hasselt geen reden om ermee op te houden. Hij kreeg een briefje van het Amsterdamse ziekenfonds ZAO of hij maar wilde ophoepelen.

,,Ziekenfondspatiënten werden me afgenomen, ik mocht geen recepten meer uitschrijven, in het ziekenhuis deden ze alsof ik niet meer bestond.” Van Hasselt ging in verzet. Leeftijdsdiscriminatie. In 2005 werd hij door de Commissie Gelijke Behandeling in het gelijk gesteld. Hij is van plan aan het einde van 2018 echt met de prakijk te stoppen.