Uit het rommelhok, 15 juni 2018

Nieuwe tafels en stoelen
Ik heb het niet vaak, maar maandag 28 mei kwam ik de kantine binnen en stond perplex. Een groot deel van de tafels en stoelen was vervangen door nieuw meubilair, kleinschalig, natuurlijke materialen en wonderwel passend bij ons clubhuis. Het oude materaal was krakkemikkig. Een deel is naar het grofvuil een ander deel staat in de “garage” en is al een paar keer ingezet als “buitenbar” bij schoolsportdagen en wedstrijden. De bedenker en uitvoerder van deze vernieuwings-operatie is Judith Hees, moeder van onze succesvolle jonge atleet Patrick Hees en enthousiast lid van de geheel vernieuwde kantinecommissie. Verzuchting van Judith: “Hopelijk blijft het zo en gaat men niet schuiven. Dat is niet de bedoeling. Groetjes, Judith”. Het hoekje bij de ingang is ingericht als kinderhoek. Hier heeft Judith een zo goed als nieuw voetbalspel neergezet. Balletje op te halen bij de bar. Ook weer terugbrengen! Het blauwe monster dat hier ook nog staat is een opklapbare tafeltennistafel. Alleen te gebruiken als je een flink aantal tafels en stoelen aan de kant schuift. Maar daar wordt Judith niet blij van. Dus wat te doen? Tafeltennissen schijnt goed te zijn voor de ontwikkeling van de reactiesnelheid en de oog-handcontrole van onze atleten. Misschien kan de tafel een betere plek krijgen in de “garage”. Alle vertrouwen dat de kantinecommissie hier, in overleg met de trainers, ook wel uitkomt.

Poep op de lichtknop
Het zijn niet de kaboutertjes, maar echte mensen die deze weken bijna dagelijks onze kleedkamers en toiletten schoonmaken. Je ziet ze zelden en merkt alleen wat van hun bestaan als ze een keer niet geweest zijn. Ze heten Elias en Mark en doen dit werk al zolang ons clubhuis bestaat. Deze weken zijn er tientallen scholen die bij ons hun jaarlijkse sportdag hebben . Allemaal maken ze gebruik van onze kleedkamers en toiletten. Ik sprak Elias van de week en gaf hem wat complimentjes over zijn werk. Hij moest er van “blozen”, maar greep ook de gelegenheid aan om zijn beklag te doen over het gedrag van de schooljeugd. Het is tot daar aan toe dat ze de WC-borstel nooit gebruiken, het wc-papier tot ver in de kleedkamers afrollen, maar dat ze hun poep op de lichtknoppen smeren, ging hem duidelijk te ver. Daar waren we het gauw over eens. En nu maar hopen dat dit wangedrag leeftijdsgebonden is en dat een volwassene zich wel beschaafd gedraagt. Ook daar waren we het over eens.

Flevopark
Overweldigend mooi, afwisselend, rustig, goed onderhouden en nog veel andere positieve kwalificaties verdient het Flevopark. Nu het ‘s avonds weer langer licht blijft, trainen we op de dinsdagavond ook weer vaker in het Flevopark. Elke keer weer een feest. Tjitske en Ingrid, onze trainers, weten er alle paadjes, hoekjes en veldjes te vinden. Hoe dat komt? Al acht jaar lang geven zij hier elke woensdagochtend een looptraining voor vrouwen onder het motto “van Wandelen naar Hardlopen”. Deze ontspannen looptraining was ooit begonnen voor Turkse en Marokkaanse moeders die, terwijl hun kinderen op school waren , aan hun conditie konden werken in een relaxte en gezellige sfeer. Meestal werd de training gevolgd door een gezamenlijke nazit met koffie en thee. Inmiddels heeft deze trainingsgroep zich ontwikkeld. Er wordt niet meer gewandeld, er worden goede hardloopschoenen gedragen en de trainingen zijn soms best pittig. Wat gebleven is dat de groep nog steeds alleen uit vrouwen bestaat. Jammer genoeg zijn er, zover ik begrepen heb, geen Turkse of Marokkaanse vrouwen meer bij. Anderen mogen bedenken hoe dat zo komt, of dat positief of negatief beoordeeld moet worden en hoe dat eventueel te herstellen is. Ik vind dat erg ingewikkeld en constateer alleen maar dat deze AV’23-activiteit blijkbaar in een behoefte voorziet en daarmee wat mij betreft alle sympathie en ondersteuning verdient.

Pupillencompetitie & BBQ
Zaterdag 2 juni pupillencompetitie bij AV’23. Dat betekent de hele dag onrust en drukte op en rond de baan. klaarmaken van een buitenbar, installatie en testen van het geluid. De hele dag actie van onze huisEHBOer: pleisters plakken, maar vooral ice-packs in handdoeken op zere plekken leggen. Wedstrijdleiding, jury, scheidsrechters en de atleetjes zelf hadden de zenuwen. Maar de redding was nabij. Naast ons clubhuis was een gigantische mobiele BBQ geplaatst. Drie mannen en een vrouw waren al uren bezig met de voorbereidingen, briketten stoken, sausen klaarmaken, waterflessen vullen en broodjes open snijden. Halverwege de middag barstte het grill-geweld los. Sissend en spetterend werden de lapjes vlees, de hamburgers, worstjes en stukjes kip op de grill gelegd. De vlammen werden vakkundig met het water uit de flessen gedoofd voordat het vlees kon verbranden. Absoluut vakwerk. Voor twee muntjes van €2,50 had je een perfect klaargemaakte hamburger, inclusief zakje en servetje. De rij wachtenden werd steeds langer en begon pas uren later iets af te nemen. Toen alles op was en het vuur gedoofd, was iedereen moe. Dan moet er ook nog opgeruimd worden.
Nu heb ik het alleen maar over de BBQ, terwijl de wedstrijd natuurlijk de hoofdschotel was. Maar ja, het bakken van een hamburger kan ik een beetje volgen. Hoe die competitie verloopt zal voor mij altijd een mysterie blijven. Maar gelukkig zijn er genoeg anderen bij onze club die hier allerlei verstandige dingen over kunnen zeggen. Nog dagen later wemelde het rond ons clubhuis van de kraaien, eksters en kauwtjes, die zich te goed deden aan de restanten van de BBQ. Onze grote vuilcontainer was meer dan vol en kon niet meer dicht. Ook de openbare prullenbakken zaten propvol. De hongerige vogels kunnen het niet laten om alle zakken open te scheuren en de vuilnisbakken leeg te trekken. Inmiddels is de rust weergekeerd en is alles schoon en leeg.

Omkleden in de kantine, een dilemma
Hebben we een mooi ingerichte kantine met plantjes op de tafel en vijf soorten koffie op de kaart, komt er een bezwete hardloper binnen, trekt zijn shirt en schoenen uit en kleedt zich doodgemoedereerd om. Dat wringt. De ventilatie van de kantine is niet zo goed. Dat wordt er niet beter op met een clubje ongedouchede hardlopers. Wat te doen? Op veel avonden komt de enige clandizie van dzelfde hardlopers die wel een kop thee willen drinken na afloop van de training. Douchen doen ze thuis wel. Dat geldt ook voor mij. Maar toch is het raar. We hebben beneden vier kleedkamers met toiletten, verwarming, kluisjes en veertien douches, inclusief twee privé-cabines. Alles schoon, in perfecte conditie en legionella-vrij. Twee van de kleedkamers hebben we al permanent gesloten en in gebruik als opslag van wedstrijdmateriaal, de mobiele geluids-installatie en onze party-tenten. Ik zit de boel weer nodeloos op te blazen, want als het een beetje druk is, op zaterdag of tijdens wedstrijden, haalt niemand het in zijn hoofd de kantine als kleedkamer te gebruiken. Dus, waar hebben we het over?