Uit het rommelhok, 17 april 2018

Adri en Marcel
Twee weken geleden waren Adri (links) en Marcel van onze huisaannemer Stielgroep ook al bij ons. Toen hebben ze noodreparaties uitgevoerd om te zorgen dat de deuren van de kleedkamer en de materiaalruimte weer afgesloten konden worden. Die waren stukgewaaid tijdens de storm van 16 maart. Vandaag zijn ze terug om nieuwe kozijnen en deuren te monteren. Nog best een ingewikkelde klus, waar ze de hele dag mee bezig zijn. Vooral het hang- en sluitwerk vraagt veel aandacht. De oude sloten worden er weer ingezet en alles afgelakt in de oorspronkelijke kleuren. Het zijn vrolijke, optimistische en vooral handige jongens. Binnen acht uur hadden ze het klusje geklaard. Petje af.

Muizen
Het schijnt te heersen in Amsterdam-Oost. Niet alleen de grote supermarkten (o.a. Albert Heijn in de Watergraafsmeer), maar ook individuele bewoners hebben dit jaar meer last van muizen dan anders. Het schijnt te komen door de relatief zachte winter. Ook bij ons in de kantine hebben we massaal bezoek gehad van muizen. Reden om het hele voorraadhok grondig schoon te maken en opnieuw in te richten. Alles onder de bezielende leiding van Paulien Melis van de kantinecommissie. Het is nu klaar. De voorraadkamer is uitgemest. De stellingkasten zijn aangepast, zodat daaronder geveegd kan worden (Dank Emile!). Voor muizen aantrekkelijke artikelen zitten voortaan in afgesloten plastic containers. Ook de keuken is schoon en muizenproof. Het is nu zaak om dat zo te houden en niet te verslappen. Geen etenswaren achterlaten op aanrecht, in kastjes of op de vloer. Ook zakken macaroni en dozen chips moeten in gesloten plastic of metalen containers bewaard worden. Dit geldt zeker ook voor Melba-toast, hotelcake en zakken nootjes. Het is maar dat je het weet!

Bedrijfsuitje
Het kan dus toch. Algelopen vrijdag is bij ons op de baan voor het eerst in de geschiedenis van AV’23 een groot bedrijfsuitje georganiseerd. Eerst een atletiektournament, onder leiding van Iris en Tessa de Ruiter en daarna toespraken, prijsuitreiking, borrellen en een aangeklede BBQ. Het weer was geweldig, dus alles kon buiten plaatsvinden. Als extra attracties was er ook nog de mogelijkheid om te darten, een potje “bubbelvoetbal” te spelen (wat is dat?), een rondje “supagolf” (enig idee? antwoord: golf, maar dan met soeplepels) en oudhollands sjoelen (ja, dat kennen we). Er waren meer dan vijftig deelnemers, medewerkers van de dienst Grond en Ontwikkeling van de gemeente Amsterdam (het vm. Grondbedrijf). We hebben dit georganiseerd in nauwe samenwerking met Arjan Petersen, eigenaar en directeur van het sportmanagementbedrijf “Sportmomentje”. Dat ging uitstekend en bijzonder gesmeerd. Op een gegeven moment stond Arjan zelf achter de BBQ braatworsten te serveren. Wij hebben als club een mooie omzet gedraaid en vooral veel ervaring opgedaan hoe je zoiets moet organiseren. Veel dank gaat uit naar Iris en Tessa, maar ook naar Lucas Bakker en Eva Dijkstra die de kantine ”deden”. En natuurlijk de mannen van Sportmomentje, die als ware duizendpoten overal insprongen waar dat nodig was.

Wedstrijdsecretariaat
De eerste emmer bleek lek te zijn. Jammer van het sop. Gelukkig had Michelle nog een eigen emmer meegnomen. Daar zat ze zondagochtend om twaalf uur op het muurtje voor ons clubhuis, gewapend met een blauwe emmer, een zemenlap, wisser, sponsen, veger en blik. Lentekriebels kunnen best nuttig zijn. Michelle van Meerendonk en Emile Kuijvenhoven hadden het initiatief genomen om het wedstrijdleidinghuisje (je weet wel dat rode hutje in de eerste bocht van onze baan) een stevige schoonmaakbeurt te geven. Hoewel, initiatief…? Cees de Nood (wedstrijdsecretaris) klaagde al een tijdje over de smerigheid van dit hok: overal spinnenwebben, bladeren en zand op de vloer, ramen waar je niet meer doorheen kon kijken. Gisteren zijn Michelle en Emile er tegenaan gegaan. En nu is alles weer “spic en span”. Mede namens de mannen van het wedstrijdsecretariaat, hartelijk dank.

Atletiek in Bari
Vorige week waren we in Puglia. Dat is een Italiaanse regio in de hak van de laars. Nog niet overspoeld door het toerisme, maar minstens zo mooi als Umbrie of Piemonte. Twee van de belangrijkste steden zijn Bari en Lecce. Hoewel Lecce beroemd is vanwege zijn schitterende barokke pleinen, straten, kerken en huizen, gaat mijn hart uit naar Bari. De stad van Sinterklaas met een kist vol botten van deze heilige, gestolen van de Turken. Sinterklaas was immers bisschop van Myra en had niets te maken met Bari. Maar nu komen zelfs de Russen massaal naar Bari om deze heilige te vereren. Bari, de stad die regelmatig in as werd gelegd door passerende Venetianen, Normandiers, Saracenen en Longobarden. Lecce ligt veilig in het verre binnenland en had daar geen last van. Bari ligt open en bloot aan de Adriatische zee, met aan de overkant het ruige Albanie. Dat vomt de mens tot een soort Rotterdammer. Als het niet rechtom kan, dan maar linksom. Zo was het vanaf 1903 bij decreet van de machtige familie Petruzzelli niet toegstaan om op het grondgebied van Bari nog een tweede theater te bouwen. De familie had net het reusachtige Teatro Petruzelli (1500 zitplaatsen) gerealiseerd en duldde geen concurentie. De vindingrijke concurent slaagde er in 1914 toch in om een tweede theater neer te zetten, door dit op betonpalen in de Mare Adriatico te bouwen. Dit was immers geen grond, maar water. Ga maar kijken. Het Teatro Margherita is een prachtig Jugendstilgebouw, dat nu gerestaureerd wordt en weer gebruikt gaat worden als museum, restaurant, loungeplek en misschien zelfs voor theater. Prachtig gelegen met een populair terras aan, pardon, boven het water. Iets dergelijks deed het CUS Bari (Centro Universitario Sportivo di Bari). Het universitair sportcentrum van Bari ligt ingeklemd tussen de Adriatische zee en de de grote kustweg Lungomare Starita ten noorden van de binnenstad. Er was daar geen ruimte voor een complete atletiekbaan. Niet getreurd. De baan werd gepland en aangelegd op een aanplemping in het water van de Adriatische zee. Vorig jaar 20 juli werd de Pietro Mennea-baan feestelijk geopend en ingezegend door de plaatselijke prelaat. Grappig om nu je rondje te rennen tussen de klepperende stagen van de rondom aangemeerde jachten.