Wat nou zwaartekracht
Ik besluit een muziekje te gaan luisteren, want beetje zenuwachtig ben ik toch wel: 15 km is toch best een oncomfortabele afstand. Is lopen eigenlijk comfortabel? Enne, ik schijn nooit echt diep te gaan zegt mijn lieve partner. Kies ik trouwens mijn hele leven al voor het comfortabele? Oh nee, geen grote levensvragen vandaag! Kan ik echt proberen mee te gaan met de 1:10 pacer zoals mijn lieve, gedisciplineerde en toch wel wat fanatiekere loopvriendin en trainingsmaatje Gertien (die deze keer niet mee kan doen) me heeft gezegd? Durf ik dat aan? Welke schoenen? Die ouwe of die nog eigenlijk net niet goed ingelopen lichtere? Welk shirtje? Korte of lange broek? Dilemma’s.
Mijn Spotify-playlist met favoriete nummers speelt intussen door. Mmm. Geen typische oppeppende hardloopmuziek. Wel fijn ….
Naar de baan. Startnummer vastspelden. Chip aan de schoen. Inlopen en ja, toch die korte broek nog even snel aantrekken. Wat een mooi weer! Wat veel bekenden! Wat is het hier leuk! En 1:10 pacer: let’s give it a try! Het startschot klinkt en …. lopen.
Jeffrey So als stabiele pacer. Zwetende geconcentreerde mannen om me heen. Het gaat lekker. Het gaat goed. Het gaat super! Wat is lopen toch heerlijk! Zie je wel: wat nou zwaartekracht! Die grond zo kort mogelijk raken. Trots lopen, hoofd aan een touwtje, denk aan de knie-inzet en buikspieren aanspannen. Wat is het leven mooi! Zing ik nu een liedje? Zie ik daar iemand met een eierkoek? Nog 1 maal de brug over: nu is het echt niet ver meer. Iets versnellen aan het eind nog. Nee, comfortabel is het dit keer zeker niet! En. Dan. Echt? YES! PR!
Lieve vrijwilligers van AV’23: wat was het weer een geweldige loop, een prachtig evenement. Heel veel dank! Volgend jaar weer …